|
Islam znaczy "oddanie" lub "poddanie".
Jest to religia monoteistyczna swoimi początkami sięgająca 620r.n.e.,
uznająca wyższość objawienia Koranu nad objawieniami judaizmu
i chrześcijaństwa. Dlatego te obydwie wspólnoty religijne, z
powodu swej fałszywości muszą zostać poddane islamowi. Nazywamy
to zasadą "poddawania". Stąd w wielu krajach islamskich
nie ma wolności religijnej, a innowiercom nie wolno sprawować
władzy.
Islam opiera się
na pięciu aktach religijnych, tzw. filarach. Są to:
1.
wyznanie wiary, tzw. szahada lub kalima - "nie
ma innych bogów poza Allahem",
2.
odmawianie modlitwy salat pięć razy dziennie (w kierunku
Mekki),
3.
dawanie zecot lub zakat (jałmużny),
4.
suom, czyli zachowywanie postu Ramadan (trwa miesiąc)
- w dziewiątym miesiącu roku muzułmańskiego,
5.
pielgrzymka do Mekki (przynajmniej raz w życiu). Jest jeszcze
szósty filar, którym jest wezwanie do dżihad, czyli świętej
wojny. Dodany do pięciu pozostałych już w początkach istnienia
islamu, stał się z czasem dominującym rysem jego charakteru.
Islam to coś więcej niż tylko religia, to
system społeczno-religijny oparty na podboju. Islam rozprzestrzenia
się poprzez zdobycze terytorialne. Jest to podstawowa informacja
dla zrozumienia podłoża konfliktu bliskowschodniego, gdyż teologia
islamu jest nierozerwalnie związana z ziemią.
DŻIHAD
Słowo Dżihad oznacza walkę i może
dotyczyć osobistej walki o zachowanie wiary muzułmańskiej oraz
o zdobycie innych dla islamu przy pomocy perswazji. W takim
znaczeniu Dżihad nie wymaga przemocy lub działań wojennych.
Słowo to ma jednak szersze znaczenie - trwającą wciąż walkę
przeciwko wrogom islamu i działania wojenne zmierzające do szerzenia
islamu za pomocą siły.
Według nauki islamu świat dzieli się na Dar
al islam (strefa islamu, tzn. wszystkie terytoria
pod władzą islamu według zasad muzułmańskiego prawa shari`a)
oraz Dar al Harb (strefa wojny, tzn. wszystkie
ziemie nie znajdujące się jeszcze pod kontrolą muzułmanów).
Część świata zwana Dar al Harb jest przedmiotem dżihadu
aż do Dnia Sądu, a celem wojny jest podporządkowanie tych ziem
muzułmanom, poprzez nawracanie ludności na islam lub narzucanie
go siłą. Przedmiotem szczególnej uwagi są te terytoria, które
już kiedyś były pod kontrolą islamu, ale z różnych powodów zostały
utracone.
Dlatego z punktu widzenia islamu, odrodzone
państwo żydowskie nie może istnieć na podbitym przez muzułmanów
w 638 r. terytorium, na którym znajdują się muzułmańskie święte
miejsca, a zwłaszcza Kopuła Skały i meczet Al Aksa na Wzgórzu
Świątynnym w Jerozolimie.
Islam naucza, iż jest to obraza dla Allaha,
kiedy jego terytoria są pod władzą nie-muzułmanów; trzeba te
terytoria odzyskać. Wszelkie roszczenia Żydów do ziemi oparte
na przymierzach biblijnych nie mogą być przez muzułmanów honorowane,
ponieważ według nich Żydzi i chrześcijanie "zmienili księgi"
(tzn. Biblia nie jest oryginalnym przesłaniem danym przez Boga).
Z punktu widzenia wyznawców islamu konieczna jest eliminacja
Izraela i zastąpienie państwa żydowskiego państwem palestyńskim
rządzonym przez muzułmanów. W państwie tym arabscy chrześcijanie
i resztka żydowska mogliby żyć jedynie w charakterze tzw. dhimmi,
czyli poddanych niższej kategorii.
Bardzo znamienne, że arabscy przywódcy zwracają
pilną uwagę na traktat podpisany przez Mahometa z mieszkańcami
Mekki, na początku jego podboju Arabii. W traktacie tym zawarł
pokój z Mekką (której mieszkańcy nie uznali go za proroka) i
wycofał swe wojska do Medyny. W czasie, gdy zawierano to porozumienie,
Mekka była silniejsza niż siły Mahometa. Kiedy jednak po upływie
dwóch lat Mahomet wzrósł w siłę, zerwał przymierze pokojowe,
rozpoczął wojnę z Mekką, rozprawił się z opozycją i narzucił
miastu islam. Wydarzenie to stało się dla wyznawców islamu precedensem,
który pozwala na zawieranie układów pokojowych z wrogiem, dopóki
jest on silniejszy i dopóki jest to korzystne dla strony muzułmańskiej.
Kiedy jednak wróg staje się słabszy, obowiązkiem staje się wojna
z nim, bo wymaga tego Koran; porozumienie pokojowe zawarte poprzednio
nie jest już wiążące.
|
