Rezolucja nr 1701
Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych
z dnia 11 sierpnia 2006 r.

Rezolucja apeluje o zaprzestanie wrogich działań w Libanie

Rada Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych S/RES/1701 (2006)
11 sierpnia 2006

Rezolucja nr 1701 (2006) zaakceptowana przez Radę Bezpieczeństwa na 5511 spotkaniu dnia 11 sierpnia 2006 r.

Rada Bezpieczeństwa,

        Wszystkie poprzednie rezolucje dotyczące kwestii Libanu,
                w szczególności rezolucja nr 425 (1978), 426 (1978), 520 (1982),
                1559 (2004), 1655 (2006), 1680 (2006) oraz 1697 (2006),
                jak również oświadczenia Prezydenta, głównie chodzi o jego wypowiedź
                z dnia 18 czerwca 2000 r. (S/PRST/2000/21), 19 października 2004 r.
                (S/PRST/2004/36), 4 maja 2005 r. (S/PRST/2005/17), 23 stycznia 2006
                (S/PRST/2006/3) oraz z dnia 30 lipca 2006 r. (S/PRST/2006/35)
        wyrażają ogromny niepokój w związku z pogłębiającym się stale problemem
        wrogości zarówno po stronie libańskiej jak i izraelskiej, odkąd Hezbollah dnia
        12 lipca 2006 r. zaatakował państwo Izrael. Bilans to setki zabitych i rannych
        po obu stronach, ogromne zniszczenia infrastruktury oraz setki tysięcy
        przesiedleńców.

        Akcentując potrzebę zaprzestania przemocy oraz podania przyczyn
        aktualnego kryzysu, w tym bezpodstawnego uprowadzenia izraelskich
        żołnierzy.

        Mając na względzie delikatność kwestii dotyczącej Libańczyków
        przetrzymywanych w Izraelu, unormowanie zaistniałej sytuacji, uwzględniając
        wysiłki libańskiego premiera oraz zaangażowanie rządu libańskiego w postaci
        siedmiopunktowego planu, który zakłada powiększenie jego władzy poprzez
        powołanie legalnych sił wojskowych, wprowadzenia zakazu użycia broni bez
        zgody rządu Libanu oraz braku jakiejkolwiek innej władzy oprócz libańskiego
        rządu.

        Cieszy się z wielkiego zaangażowania się w zaistniałą sytuację Narodów
        Zjednoczonych, których siły zostały odpowiednio wzmocnione i lepiej
        wyposażone w celu natychmiastowego wycofania wojsk izraelskich z
        terytorium południowego Libanu.

        Rozpatrując propozycje uwzględnione w siedmio-punktowym planie
        odnośnie regionu farm Shebaa oraz anonimowe decyzje rządu libańskiego z
        dnia 7 sierpnia 2006 r. aby rozmieścić siły libańskie w postaci 15 tysięcy
        żołnierzy w południowym Libanie jak tylko Izraelczycy wycofają się poza tzw.
        strefę buforową. Dodatkowo, proszą o pomoc Tymczasowe Siły Narodów
        Zjednoczonych w Libanie (UNIFIL) w celu ułatwienia wejścia siłom libańskim do
        regionu oraz do odpowiedniego wyposażenia armii.

W celu osiągnięcia rozejmu, pokoju i bezpieczeństwa:
        1. Wzywa do całkowitego zaprzestania wrogich działań: natychmiastowego
                zaprzestania ataków przez Hezbollah, a przez Izrael wrogich działań
                militarnych.
        2. Wzywa rząd Libanu oraz UNIFIL jako upoważniony przez 11 paragraf do
                rozmieszczenia swoich sił na południu. Natomiast, Rząd Izraela wzywa do
                wycofania wszystkich swoich sił z terytorium południowego Libanu.
        3. Akcentuje wielką wagę kontroli rządu libańskiego nad Libanem zgodnie
                z zaleceniami rezolucji 1559 (2004) oraz rezolucji 1680 (2006) . Chce aby
                nadać TaifAccords pełną suwerenność, tak aby żadna broń nie mogła być
                użytą bez zgody rządu libańskiego ani też nie istniała żadna władza inna
                niż rząd Libanu.
        4. Popiera respektowanie tzw. strefy buforowej.
        5. Popiera ważne rezolucje jak: terytorialna integralność, suwerenność oraz
                polityczna niezależność Libanu ustanowiona dnia 23 marca 1949 r. przez
                Wojskowy Izraelsko-Libański Sojusz.
        6. Wzywa społeczność międzynarodową do finansowego i humanitarnego
                wsparcia ludności libańskiej, w tym bezpiecznego powrotu
                przesiedleńców, otwarcia lotnisk, portów zgodnie z 14 i 15 paragrafem.
                Nawołuje również do przyszłego wsparcia w celu dalszego rozwoju i
                odbudowania Libanu.
        7. Stwierdza, że wszystkie partie są odpowiedzialne za zapewnienie iż nie
                zostaje podjęte jakiekolwiek działanie przeciwko paragrafowi 1, które
                mogłoby spowodować zaprzestanie poszukiwania trwałego rozwiązania
                konfliktu, humanitarnego podejście do cywilów, w tym bezpiecznego
                przejazdu konwojów humanitarnych, wolontariuszy, oraz bezpiecznego
                powrotu przesiedlonych.
                Wzywa wszystkie partie aby podjęły współpracę z Radą Bezpieczeństwa
                oraz aby stosowały się do wyżej wymienionych zaleceń.
        8. Wzywa Izrael oraz Liban do wsparcia idei rozejmu i rozwiązania konfliktu
                według poniższych zaleceń:
                - pełne poparcie dla tzw. strefy buforowej obu państw.
                - umowy dotyczące bezpieczeństwa zapobiegające wznowieniu
                        przemocy, w tym powstaniu terenu pomiędzy tzw. strefą buforową
                        a rzeką Litani wolnego od obcych wojskowych sił, innych niż wojska
                        popierające rząd libański oraz UNIFIL zgodnie z 11 paragrafem.
                - wprowadzenie w życie postanowień TaifAccords oraz rezolucji 1559
                        (2004) i 1680 (2006), które nawołują do rozbrojenia wszystkich
                        grup w Libanie zgodnie z decyzjami rządu libańskiego z dnia
                        27 sierpnia 2006 r. W tym celu nie zostaną użyte żadne siły prócz
                        libańskich.
                - zakaz przebywania obcych sił bez zgody libańskiego rządu.
                - zakaz jakiegokolwiek wsparcia dla Libanu bez zaakceptowania go przez
                        rząd libański.
                - zabezpieczenie przez Narody Zjednoczone wszystkich pozostawionych
                        map z rozlokowanymi minami lądowymi w Libanie na terytorium ziem
                        izraelskich.
        9. Zachęca Sekretarza Generalnego do aktywnego włączenia się w sprawę,
                jak najszybszego poparcia idei zabezpieczenia umów rządu libańskiego
                oraz rządu izraelskiego oraz rozwiązania konfliktu, będących czwartą
                częścią paragrafu nr 8.
        10. Prosi Sekretarza Generalnego aby podjął współpracę z innymi ważnymi
                międzynarodowymi aktorami, partiami i wdrożył w życie postanowienia
                TaifAccords oraz rezolucji 1559 (2004) oraz 1680 (2006), włączając w to
                rozbrojenie, nakreślenie międzynarodowych granic Libanu , szczególnie w
                tych regionach, gdzie granica została zakwestionowana, jak na przykład
                region Shebaa. Wzywa do przedstawienia tych propozycji Radzie
                Bezpieczeństwa w przeciągu trzydziestu dni.
        11. Nawołuje do wzmocnienia sił UNIFIL maksymalnie do 15 tysięcy żołnierzy
                zgodnie z rezolucją 425 oraz 426 (1978):
                (a) monitorowanie działań mających na celu zaprzestanie przemocy,
                (b) wsparcie sił libańskich rozmieszczonych na południu, wzdłuż strefy
                        buforowej, gdy tylko Izrael wycofa się z Libanu zgodnie z
                        paragrafem 2,
                (c) koordynacje działań zawartych w 11 paragrafie (b) wspólnie z rządem
                        Libanu i rządem Izraela,
                (d) większą pomoc przy zapewnieniu humanitarnego traktowania
                        ludności cywilnej, wolontariuszy oraz bezpiecznego powrotu
                        przesiedleńców,
                (e) stworzenie regionu zgodnie z paragrafem 8,
                (f) wdrożenie w życie paragrafu 14.
        12. Rozmieszczenie dodatkowych międzynarodowych sił na terytorium.
                Zezwolenie siłom UNIFIL podjęcie wszystkich niezbędnych działań w
                regionie, rozmieszczenie swoich wojsk w celu zapewnienia, iż teren ten
                nie jest wykorzystywany do jakichkolwiek wrogich działań,
                powstrzymania prób działań zbrojnych, działania jedynie zgodnie z
                zaleceniami Rady Bezpieczeństwa, ochrony personelu, sprzętu, narzędzi
                Narodów Zjednoczonych, zapewnienie bezpieczeństwa i swobody
                personelowi Zjednoczonych Narodów, oraz ochrony cywili od przemocy
                fizycznej.
        13. Prosi Sekretarza Generalnego aby upewnił się, że UNIFIL poradzi sobie z
                wdrożeniem postanowień rezolucji. Nawołuje do wsparcia UNIFIL oraz
                wyraża wielkie poparcie dla tych, którzy przyczyniali się do pomocy
                UNIFIL w przeszłości.
        14. Wzywa rząd Libanu do zabezpieczenia granic oraz innych "wejściowych
                miejsc" aby zapobiec wkroczeniu innych sił do Libanu bez zgody UNIFIL
                (paragraf 11).
        15. Wszystkie kraje członkowskie winny podjąć działania aby temu zapobiec
                używając odpowiednich flag na statkach oraz samolotach
                (a) wsparcie indywidualne dla Libanu, w tym wyposażenie w broń,
                        amunicję, pojazdy wojskowe, sprzęt, paramilitarnego
                        oprzyrządowania oraz,
                (b) zalecenie jednostkom w Libanie technicznego przeszkolenia,
                        wsparcia, utrzymania oraz użycia przedmiotów wymienionych w
                        powyższym podparagrafie (a); wyłączając inną broń niż siły UNIFIL
                        czy rządu libańskiego zgodnie z 11 paragrafem.
        16. Powiększenie mandatu UNIFIL do dnia 31 sierpnia 2007, oraz
                wykorzystanie ich sił do wprowadzenia rozejmu i zapanowania pokoju.
        17. Prosi Sekretarza Generalnego aby zgłosił wdrożenie rezolucji Radzie w
                przeciągu jednego tygodnia.
        18. Akcentuje powagę oraz potrzebę osiągnięcia pokoju na Bliskim Wschodzie,
                opartą na wszystkich rezolucjach, w tym nr 242 (1967) z dnia
                22 listopada 1967, 338 (1973) z 22 października 1973 oraz 1515 (2003)
                z dnia 19 listopada 2003.
        19. Zajęcie się aktualną sytuacją.