Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny (al-jabhah al-sha'biyyah li-tahrir filastin - The Popular Front for the Liberation of Palestine, PFLP) jest palestyńską organizacją terrorystyczną o świeckim, marksistowsko-leninowskim programie ideowym.

Organizacja powstała w sierpniu 1967 roku w wyniku połączenia się trzech mniejszych grup. Od samego początku istnienia organizacja otrzymywała dużą pomoc finansową ze strony Syrii. W Syrii znajdowało się dowództwo oraz jeden z obozów szkoleniowych. Drugi obóz szkoleniowy założono w Jordanii. W 1968 roku oddziały PFLP liczyły około 1 tys. ochotników z wielu arabskich państw.
    Wydawano gazetę "al-Hadaf" ("Cel").

W 1968 roku Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny wstąpił do Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP). Był to drugi największy ruch palestyński obok al-Fatah.

W 1968 roku od organizacji odłączył się Ahmed Jibril, który założył popierany przez Syryjczyków Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny - Główne Dowództwo (PFLP-GC).
    Ahmed Jibril oświadczył, że Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny tracił za dużo czasu na działalność polityczną. Nowa organizacja miała koncentrować się wyłącznie na działalności militarnej. Jibril był byłym oficerem armii syryjskiej.

W 1969 roku od organizacji odłączyli się Navef Hawatmeh i Jasser Abd Rabbo, którzy założyli Demokratyczny Front Wyzwolenia Palestyny. Była to organizacja ideowo maoistyczna. Bardzo szybko zyskała ona reputację najbardziej intelektualnej grupy palestyńskiej, która angażowała się w ruchu marksistowsko-leninowskim na Bliskim Wschodzie.

W 1972 roku od organizacji odłączyła się grupa, która przyjęła nazwę Ludowy Rewolucyjny Front Wyzwolenia Palestyny. Grupa skupiała około 150 najbardziej radykalnych członków Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny, którzy pragnęli zemścić się za wypędzenie OWP z Jordanii.

W 1974 roku Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny wycofał się z Komitetu Wykonawczego OWP, oskarżając Jasera Arafata o porzucenie głównego celu, którym było zniszczenie Izraela.
    W 1981 roku powrócił do Komitetu Wykonawczego.