Irgun (Irgun Tzva'i Le'umi - Narodowa Organizacja Zbrojna) była żydowską podziemną organizacją zbrojną, powszechnie nazywaną Etzel.

Organizacja powstała w kwietniu 1931 roku w Jerozolimie, gdy grupa rewizjonistów odłączyła się od żydowskiej organizacji militarnej Haganah.
    Jej program stworzył Ze'ev Jabotinsky (1880-1940), który powiedział: "każdy Żyd ma prawo przyjechać do Palestyny; tylko czynny odwet powstrzyma Brytyjczyków i Arabów; tylko żydowskie siły zbrojne stworzą państwo żydowskie." Politycznym i duchowym przywódcą Irgunu był Avraham Tehomi (1903-1990).

Irgun zdecydowanie odciął się od socjalistycznej ideologii Hagany i odrzucił szeroko rozpowszechnioną strategię powściagliwości. Opowiedział się za zdecydowanym użyciem militarnej siły w obronie Żydów w Palestynie.
    Głównymi celami działania Irgunu były:
       - dostarczenie nie-socjalistycznej alternatywy dla Organizacji Syjonistycznej.
       - wyeliminowanie lub zmniejszenie niebezpieczeństwa arabskich ataków na
                     żydowskie cele, oraz przeprowadzanie bezwzględnych odwetów za
                     każdy taki atak.
       - położenie kresu brytyjskiej obecności w Palestynie i utworzenie państwa
                     żydowskiego.

Grupa formalnie przyjęła nową nazwę Irgun (Etzel) dopiero w 1937 roku.

Swoje radykalne działania Irgun rozpoczął 9 listopada 1937 roku, kiedy w arabskim ataku na kibuc Kiryat Anavim zginęło 5 Żydów. Od tego momentu Irgun rozpoczął serię odwetowych ataków, w których do września 1939 roku zginęło 250 Arabów.
    Grupa prowadziła równoczesne działania na rzecz nielegalnej żydowskiej imigracji do Palestyny. Pierwszy statek Irgunu przypłynął do Palestyny 13 kwietnia 1937 roku, a ostatni 13 lutego 1940 roku. Ogółem Irgun przemycił około 18 tys. Żydów do Palestyny.

Po opublikowaniu przez brytyjskie władze "Białej Księgi" w maju 1939 roku, Irgun skoncentrował całą swoją działalność na walce z Brytyjczykami. Jednak już w 1940 roku ogłoszono rozejm i poparto wspólną walkę z nazistami. Irgun pomagał w werbunku żydowskich ochotników do brytyjskiej armii, a później do Żydowskiej Brygady. W owym czasie od Irgunu odłączyła się grupa Avrahama Sterna (1907-1942), która przyjęła nazwę Lehi i kontynuowała walkę z Brytyjczykami.

W lutym 1944 roku Irgun zerwał rozejm i wznowił działania antybrytyjskie. Celem ataków było zwiększenie kosztów wojskowej obecności Brytyjczyków w Palestynie i wpłynięcie na opinię publiczną w Wielkiej Brytanii, by zachęciła rząd do wycofania się z Bliskiego Wschodu. Działania obejmowały ataki na brytyjskie bazy wojskowe, posterunki policji i urzędy administracji mandatowej. Brytyjskie władze mandatowe w odwecie rozpoczęły kampanię przeciwko członkom Irgunu. Kilku członków organizacji zostało aresztowanych i skazanych na powieszenie. Dowództwo Irgunu odpowiedziało wieszając dwóch brytyjskich sierżantów.
    Gdy 6 listopada 1944 roku dwóch członków Lehi zamordowało w Egipcie brytyjskiego polityka Barona Waltera Guinnessa (1880-1944), Brytyjczycy otrzymali niespodziewane wsparcie ze strony żydowskiej Hagany. W wyniku serii masowych obław, Brytyjczycy aresztowali ponad tysiąc członków Irgunu i Lehi, znacznie osłabiając możliwości bojowe tych grup. Ponad 100 aresztowanych Brytyjczycy przewieźli do obozu dla internowanych w Kenii.
    W październiku 1945 roku Irgun zawarł porozumienie o współpracy z Haganah i Lehi. Powstał wspólny żydowski ruch oporu przeciwko brytyjskim ograniczeniom nałożonym na żydowską imigrację napływającą do Palestyny. Najsłynniejszą akcją Irgunu był zamach bombowy na Hotel King David w Jerozolimie (22 lipca 1946 r.), w którym zginęło 91 osób. Inną słynną akcją był atak na brytyjskie więzienie w Akrze.
    Brytyjczycy w odwecie przeprowadzili zakrojoną na wielką skalę "Operację Agata", podczas której aresztowano 2,7 tys. żydowskich działaczy. Brytyjscy żołnierze przejęli także znaczne ilości broni i amunicji. W rezultacie Haganah zerwała współpracę z Irgunem.

Oddziały Irgunu aktywnie uczestniczyły w walkach żydowsko-arabskich, które trwały od lipca 1946 roku do czerwca 1948 roku. Irgun uczestniczył między innymi w masakrze arabskich cywili w Deir Yassin (9 kwietnia 1948 r.), w której zginęło 107 Arabów. Największą samodzielną operacją Irgunu było zdobycie Jaffy (25 kwietnia 1948 r.).

Po powstaniu niepodległego państwa Izrael, Irgun przyłączył się do Sił Obronnych Izraela.