Dwudziesty Kongres Syjonistyczny odbył się w dniach 3-16 sierpnia 1937 roku w Zurychu, w Szwajcarii.

Kongres został poproszony o podjęcie decyzji w sprawie propozycji złożonej przez brytyjską komisję dochodzeniową Lorda Peel'a, która wyjaśniała przyczyny krwawych zamieszek arabskich z 1936 roku w Palestynie. Brytyjska propozycja przewidywała utworzenie w Palestynie dwóch państw: małego żydowskiego i większego arabskiego.
    Sprawa raportu Komisji Peel'a wywołała liczne kontrowersje wśród delegatów, którzy podzielili się na frakcje:
       - socjaliści z Mapai pod przywództwem Davida Ben-Guriona (1886-1973)
                     poparli brytyjską propozycję. Jednak część socjalistów pod
                     przywództwem Berl Katznelsona (1887-1944) i Itzchaka Tabenkina
                     sprzeciwiła się.
       - rewizjonistyczna opozycja pod przywództwem Menachema Ussishkina
                     (1863-1941) oświadczyła, że proponowana wielkość państwa
                     żydowskiego jest za mała, by przyjąć żydowską imigrację i zapewnić
                     obronę przed arabskim atakiem. Poza tym, żydowskie państwo
                     musiało obejmować Jerozolimę.
       - grupa zwolenników Chaima Weizmanna (1874-1952) twierdziła, że żydowskie
                     państwo może powstać w tych granicach, pod warunkiem
                     zapewnienia pełnej suwerenności i prawa do wolnej imigracji.

Ostatecznie Kongres zdecydował się odrzucić konkretne granice państwa żydowskiego proponowane przez Komisję Paal'a. Upoważniono Egzekutywę Organizacji Syjonistycznej do rozpoczęcia negocjacji z rządem brytyjskim na temat utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie.