Płomyk wiekuisty 2/1/2005

                                                                    Fredek Gordin

Iskierka nadziei...

Promeniująca wiekuista lampka oliwkowa
    Oświetla i rozjaśnia olśnioną naturę
    Z ciekawością nurtuje popędzaną duszę
    Otacza, obejmuje, rozprasza zwątpienia i wzburzenia.

Promień nadziei...

W chwili gdy wiaterek zmuska pęk delikatnych promieni
    Gdy ludzki zmysł natręży i sprubóje głęboką dedukcję
    Stwarzając fale napływu werwy i upakające kojarzenie
    Posyłając bodziec do postępu i współpracy.

Światełko nadziei...

A czy nadwyrężył łonę ludzkiego stworzenia
    A czy skłonił się do wypowiedzenia głębokiej tajemnicy
    A czy stawia się do obrony tętnocej dyskusji
    A czy zdolny skojarzyć zalety mądrości istnienia?

Promień nadziei...

Umiejętnie władając szabli rękojęścią
    Stawiał nadmiar oporu przeciwko hordom skłonności
    Zwalczał krytykę i jej wadliwe niedoskonałości
    W obronie, umiejętnie uderzał swą pięścią potężną.

Płomyk nadziei...

W ciemności po omacku prowadzi do ukojenia i równowagi
    Uspakaja, a troska jak kamfora zniknie
    I wzmagania do postępu w życiu czołówkę obejmuje
    Wskazując na gnuśną przeszłość i w jarzącą przyszłość pogoni!

Ner Tamid