Betlejem
(źródło: Sonia Holliday)
Miasto Betlejem (hebr. Beit Lechem;
arab. Bet Lacham) jest położone na południe od Jerozolimy,
w Judei (w
Dystrykcie Judei
i Samarii, w Izraelu). Liczy około 40 000 mieszkańców (dane
z 2000 r.).
Betlejem znajduje się pod palestyńską
administracją, na terytorium Autonomii Palestyńskiej.
Rys historyczny:
Starożytne miasto Betlejem znajdowało się
pośrodku ziemi Judy i było początkowo nazywane Efrata. Innymi
jego nazwami były: Bethlehem Efrata, Bethlehem Judah i miasto
Dawida.
W historii biblijnej wspomina się o
Betlejem, jako o miejscu pochowania Racheli, żony patriarchy
Jakuba. Uprawna dolina położona na wschód od miasta była sceną
wydarzeń związanych z Rutą Moabitką. To tutaj narodził się król
Dawid. Ale przede wszystkim Betlejem zasłynęło jako miejsce
narodzin Jezusa Chrystusa.
Podczas walk żydowskiego powstania Bar Kochby
(132-135 n.e.) Betlejem zostało zniszczone. Jego odbudowa była
związana z kultem chrześcijańskim. W 326 roku Betlejem odwiedziała
Helena, matka pierwszego chrześcijańskiego cesarza Konstantyna.
Wybudowano wówczas pierwszy kościół chrześcijański w tym miejscu.
Podczas samarytańskiego powstania z 529 roku Betlejem zostało
ponownie zniszczone. Miasto szybko odbudowano za kolejnego cesarza
Justyniana.
W 614 roku Persowie najechali Palestynę
i zdobyli Betlejem. Nie zniszczyli oni kościoła narodzenia Pańskiego,
gdyż w mozaikach podłogowych dostrzegli symbole magii perskiej.
W 637 roku Betlejem zdobyli Arabowie.
W 1099 roku Betlejem zdobyli Krzyżowcy,
którzy natychmiast ufortyfikowali miasto i wybudowali klasztor
obok kościoła narodzenia Pańskiego. W 1100 roku w Betlejem nastąpiła
koronacja Baldwina na pierwszego króla Królestwa Jerozolimskiego.
W 1187 roku miasto zdobył Saladyn. Na mocy zawartego porozumienia
Betlejem powróciło do Krzyżowców na okres lat 1229-1244. W 1250
roku spadła w świecie Islamu tolerancja dla chrześcijaństwa,
i z tego powodu duchowieństwo zostało zmuszone do opuszczenia
Betlejem. W 1263 roku zburzono mury obronne miasta. Duchowieństwo
chrześcijańskie powróciło do Betlejem dopiero w następnym wieku.
Od 1517 roku kontrolę nad Betlejem sprawowali
Turkowie Osmańscy. Dopiero po I wojnie światowej cała Palestyna
przypadła w udziale Brytyjczykom.
W 1947 roku ONZ zdecydowało, że Betlejem
zostanie włączone do specjalnej międzynarodowej enklawy Jerozolimy,
pozostającej pod międzynarodowym zarządem Narodów Zjednoczonych.
Jednak w wyniku wojny żydowsko-arabskiej 1948 roku, Betlejem
znalazło się pod okupacją jordańską. Wówczas w mieście osiedliło
się wielu arabskich uchodźców uciekajacych z Izraela. Ta fala
uchodźców całkowicie zmieniła demografię Betlejem.
W 1967 roku wojska izraelskie zdobyły
Betlejem. 21 grudnia 1995 roku Betlejem zostało przekazane palestyńskiej
administracji.
Podczas palestyńskiego powstania (Intifady)
Betlejem stało się widownią gwałtownych starć izraelsko-arabskich.
W maju 2002 roku grupa około 200 palestyńskich terrorystów schroniła
się przed aresztowaniem przez izraelskich żołnierzy, we wnętrzu
kościoła narodzenia Pańskiego. Kościół został wybrany na schronienie
ze względu na duże zapasy żywności i wody, ale przede wszystkim
jako miejsce zainteresowania międzynarodowej społeczności. Impas
trwał przez pięć tygodni, po czym grupa najbardziej poszukiwanych
palestyńskich terrorystów została deportowana z terytorium Izraela
do różnych europejskich państw.
Rys turystyczny:
Betlejem należy do Autonomii Palestyńskiej.
Miasto jest otoczone ze wszystkich stron przez posterunki izraelskiej
armii, a na drogach znajdują się punkty kontrolne. Główna droga,
prowadząca w kierunku Jerozolimy,
jest zamknięta na przedmieściach, w rejonie grobowca Racheli.
Palestyńczycy nie mają tutaj wstępu, jak również Izraelczycy
nie mają swobodnego wstępu do miasta. Wszystkie ograniczenia
w ruchu zostały wprowadzone ze względu bezpieczeństwa. Wszelki
ruch jest dozwolony wyłącznie przy pomocy specjalnych przepustek,
które można uzyskać u izraelskich władz wojskowych.
Okresowo wprowadza się ułatwienia w
ruchu turystów przybywających do Betlejem.
Betlejem nigdy nie było dużym miastem, prawdopodobnie
dlatego, że źródła w najbliższym jego sąsiedztwie nie były dostatecznie
bogate w wodę. Tutejsza ludność zajmuje się głównie hodowlą
owiec i rolnictwem. Osobnym źródłem dochodów są wpływy z turystyki,
gdyż Betlejem znajduje się na trasie pielgrzymów. Jest to ośrodek
kultu religijnego chrześcijan. Nad miastem góruje Bazylika
Narodzenia Pańskiego. Została ona wybudowana w IV wieku,
przebudowana w 550 roku i w XII wieku wraz ze słynną Grotą Narodzenia.
Niskie wejście wymaga od wchodzących pielgrzymów pochylenia
się. Do bazyliki przylegają klasztory i kościoły ormiańskie,
grekoprawosławne i katolickie, a wśród nich kościół Św. Katarzyny.
Betlejem jest głównym celem odwiedzin pielgrzymów w Izraelu.
W Betlejem znajduje się także uniwersytet,
założony w 1973 roku.
Jednym z miejsc otaczanych największą czcią
przez wyznawców judaizmu, jest grobowiec Racheli, żony
Jakuba. Grób mieści się w małym, pobielonym budynku, wzniesionym
w 1860 roku przez sir Mosesa Montefiore. Często można spotkać
tu żydowskie kobiety modlące się o płodność i szczęśliwe rozwiązanie.
Teren grobu jest mocno strzeżony przez izraelskich żołnierzy,
gdyż ostatnio bardzo często Arabowie dokonywali tutaj aktów
wandalizmu.
W połowie drogi pomiędzy środkową Jerozolimą
a Betlejem leży kibuc Ramat Rahel. Z wielu powodów atrakcyjny
jest tutejszy hotel, a dogodne połączenia autobusowe umożliwiają
szybki dojazd do centrum Jerozolimy.
Otoczenie kibucu jest zalesione, a z sąsiednich wzgórz rozciąga
się wspaniały widok na Pogórze
Judei. Podczas wojny 1948 roku kibuc leżał na lini frontu
i wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Wydarzenia tamtego
czasu przedstawia ekspozycja w miejscowym muzeum.
--------------------------------------------------
Opracowano na podstawie "Explorer
Izrael", "Pascal Izrael", "Winnica",
"Świat Biblii", biuletynów Ambasady Izraela
w Polsce, witryn internetowych rządu Izraela i innych opracowań
dotyczących Państwa Izrael.
--------------------------------------------------
|