Typowy krajobraz Szefeli
(źródło: Barnet)

Kierując się na wschód z Niziny Judei, wjedziemy na równiny obszar Szefeli. Jest to teren "przejściowy" w południowej części Izraela, przechodzący na zachodzie w nadbrzeżną nizinę, a na wschodzie - w centralną krainę górzystą. Obszar zwany Szefelą to pięć dolin leżących pomiędzy równiną nadmorską a wzgórzami Judei. Są to: Ajjalon, Sorek, Elah, Sarepta i Lakhish. To pas falującej ziemi - wzdętej, nierównej, poprzecinanej dolinami, które od niepamiętnych czasów służyły jako ciągi komunikacyjne w poprzek kraju.

Szefela zaczyna się serią dolin biegnących mniej więcej z północy na południe, które następnie przechodzą w kierunku południowo-zachodnim. Szerokie doliny zaczynające się na przybrzeżnej nizinie głęboko wciskają się między wzgórza, z których spływają potoki. Wydaje się, że te wzgórza należą jeszcze do niziny, jest to jednak już Szefela. Wzgórza dochodzą w tej części do wysokości mniej więcej 120 do 350 metrów i są zbudowane głównie z miękkiego wapienia i kredy. Typowym krajobrazem, który tutaj zobaczymy, to szerokie doliny i łagodne wzgórza. W tych licznych dolinach nie brakuje żyznej gleby. Przy wykorzystaniu najnowszych technologii, rozwija się tutaj na dużą skalę rolnictwo. Rejon ten słynie z oliwek i sykomor. Do nawadniania wybudowano sieć kanałów, w których przepływem wody sterują komputery.
    Na południu Szefela dochodzi do rzeki Nahal Sziqma, a na północy do uskoku geologicznego przechodzącego w Basen Lod. W środkowej części, ciągną się krótkie serie dolin, oddzielających zachodnie wzgórza od wyższych wschodnich. Prowadzi się tutaj obecnie na dużą skalę sadzenie drzew, dzięki czemu ta kraina nabiera pięknego wyglądu. Występuje tutaj znaczne zróżnicowanie opadów. W części północnej przypada średnio 500 mm opadów, na część środkową 350 mm, a na jej południową już tylko 250 mm rocznie.

Na naszą uwagę zasługuje tu przede wszystkim starożytne miasto Lakhish. Znajdowało się ono niegdyś na skrzyżowaniu głównych dróg biegnących z północy na południe, jak i z zachodu na wschód. Strategiczne położenie Lakhish, jak również jego wspaniałe warunki naturalne, sprawiły, że było to drugie co do ważności miasto Judy. Była to główna forteca judzkiego króla Hiskiasza. Lakhish została zdobyta około 701 roku p.n.e. przez Asyryjczyków i kompletnie zniszczona. Rozpoczęte w 1973 roku prace wykopaliskowe odkryły pozostałości murów oraz bramę - najpotężniejszą z odnalezionych bram pochodzących z czasów biblijnych. Można tu zwiedzać liczne wykopaliska archeologiczne, odsłaniające między innymi ruiny starożytnych świątyń i wzgórze miasta.

W południowo-wschodniej części Szefeli, w pobliżu drogi z Qiryat-Gat do Bet-Shemesh znajduje się kibbutz Beit Govrin oraz tuż obok niego położony Park Narodowy Beit Govrin. Park obejmuje 1 250 akrów wzgórz, wznoszących się na około 400 metrów ponad poziomem morza. Większość tutejszych skał to miękka kreda, stosunkowo łatwo poddająca się erozji. Dzięki temu powstało tutaj około tysiąca jaskiń. Również ludzie, już w czasach starożytnych zaczęli drążyć w tych wzgórzach jaskinie, tunele oraz podziemne komnaty. Były one wykorzystywane jako cmentarze, magazyny, warsztaty, kryjówki i miejsca do hodowli gołębi. Ponad sto jaskiń jest ze sobą połączonych zadziwiającym, skomplikowanym podziemnym labiryntem. Ciekawostką jest sieć zbiorników na wodę oraz rzymski amfiteatr.
    W najwyższej części parki wznosi się wzgórze Tel Maresha. Znajdują się tutaj ruiny starożytnego miasta, które broniło dostępu do ziem Judy. W czasach rzymskich mieszkańcy porzucili Tel Maresha i założyli pobliskie miasto Beit Govrin, które stało się stolicą zachodniej Idumei.

--------------------------------------------------

Opracowano na podstawie "Explorer Izrael", "Pascal Izrael", "Winnica", "Świat Biblii", biuletynów Ambasady Izraela w Polsce, witryn internetowych rządu Izraela i innych opracowań dotyczących Państwa Izrael.

--------------------------------------------------