Nazwa święta pochodzi od słowa "pur", znaczącego "los", ponieważ to właśnie za pomocą losów wróg narodu żydowskiego Haman wyznaczył dzień jego zagłady. Upamiętnia ocalenie Żydów od rzezi, jaka im groziła w Persji. Namiestnik Haman, urażony przez Żyda Mordechaja w swej dumie, postanowił zgładzić wszystkich Żydów mieszkających w owym czasie w Persji. Jednakże Mordechajowi udało się przy pomocy siostrzenicy - Estery, żony króla Ahaswerusa - udaremnić nikczemny plan. Żydzi ocaleli, a Hamana wraz z jego synami powieszono (Estera 9:22).

Radość tego purimowego święta jest wyrazem ufności w niezniszczalność narodu żydowskiego. Jest to święto radosne, podczas którego zakazany jest post i żałoba. Jest to dzień radości i zabawy, dzień wręczania podarków rodzinie i przyjaciołom, dzień troski o najbiedniejszych.
    W ten świąteczny dzień należy wypełnić cztery micwy. Pierwszą micwą jest obowiązek dwukrotnego wysłuchania Księgi Estery (Megilat Ester). Jeden raz odczytuje się wieczorem, a drugi raz za dnia. Oto fragment modlitwy odmawianej przed odczytaniem Księgi Estery:
        Baruch ata Haszem elokejnu melech haolam,
        Aszer kidszanu bemicwotaw weciwanu al mikra megila.

                Błogosławiony bądź Panie Boże nasz, Królu wszechświata,
                który uświęciłeś nas swymi przykazaniami i nakazałeś nam czytać Megilę.

        Baruch ata adonaj elokejnu melech haolam
        Szeasa nisim laawotejnu bajamim hahem bazman haze

                Błogosławiony bądź Panie Boże nasz, Królu wszechświata,
                który uczyniłeś cuda dla Ojców naszych, w owych dniach, w owym czasie.

        Baruch ata adonaj elokejnu melech haolam,
        szehechejanu, wekimanu wehigianu lazman haze

                Błogosławiony bądź Panie Boże nasz, Królu wszechświata,
                który utrzymałeś nas przy życiu i zdrowiu,
                        abyśmy doczekali tej uroczystej pory.

Po czytaniu Księgi Estery:
        Baruch ata adonaj elokejnu melech haolam
        Haraw et riwejnu Wehadan et dinejnu
        Wehanokem et nikmatejnu
        Wehamszalem gmul lechol ojwej nafszejnu wehanifra lanu micarejnu
        baruch ata adonaj
        Hanifra leamo israel mikol carejhem
        hael hamoszija

                Błogosławiony bądź Panie Boże nasz, królu wszechświata,
                który bronisz sprawy naszej, utrzymujesz nasze prawa,
                mścisz się za nas,
                odpłacasz zasłużoną karą wszystkim nieprzyjaciołom naszym
                i dajesz nam zadośćuczynienie od ciemięzców naszych.
                Błogosławiony bądź Panie Boże,
                który dajesz zadośćuczynienie ludowi swemu, Izraelowi,
                od wszystkich nieprzyjaciół ich, Boże Wybawco!

Podczas odczytywania Księgi Estery, na dźwięk imienia Hamana, wszyscy tupią, klaskają i potrząsają grzechotkami, by zagłuszyć znienawidzone imię.
    "Haftora" na Święto Purim - 2 Mojżeszowa 17:8-16.

Drugą micwą jest obowiązek podarowania sumy wystarczającej na zakupienie dwóch posiłków dla dwóch biednych Żydów. Ten dar powinien zostać dostarczony właśnie podczas święta Purim.
    Trzecią micwą jest wysyłanie podarków dla przyjaciół (mężczyźni - mężczyznom, kobiety - kobietom). Zwyczajem jest wysyłanie co najmniej dwóch rodzajów jedzenia dla danej osoby. Mogą to być ciasta, owoce, napitki, ładnie opakowane i odświętnie przybrane. W ten sposób świętuje się jedność Żydów i przyjaźń.
    Czwartą micwą jest świąteczny posiłek. Cała rodzina zbiera się w domu przy świecach. Jedzenie jest bardziej niezwykłe i odświętne niż zazwyczaj. Spożywa się dużo alkoholu. Do uroczystego posiłku, zwanego Seudat Purim zasiada się późnym popołudniem lub w południe, jeśli Purim wypada w piątek.

Do tradycji należą różnego rodzaju maskarady, przedstawienia i pantonimy o treści nawiązującej do wydarzeń opisanych w Księdze Estery. Święto Purim ma charakter karnawału. Urządza się przyjęcia, zabawy, maskarady. Jest to okazja do przebierania się. Weseli przebierańcy chodzą od domu do domu. Urządzane są wtedy uczty z piciem alkoholu. W uczcie bierze udział rabin purimowy (purimraw), który musi posiadać wiedzę talmudyczną. Jego obowiązkiem jest wygłoszenie wykładu, zwanego Purim Tora.

Przede wszystkim piecze się ciasta, zwane hamanową kieszonką (bo Haman miał kieszenie pełne bogactw). Mogą one mieć kształt kieszeni, sakiewki, bądź kapelusza Hamana. We Włoszech piecze się ciastka w kształcie wydłużonego oślego ucha o trzech rogach. Mówi się, że trzy rogi ciasta przedstawiają Abrahama, Izaaka i Jakuba. Hamanowe rożki nadziewane są rodzynkami, orzechami, makiem lub powidłami, a nawet marcepanem.
    W Izraelu tańczy się na ulicach przez całą noc.