Ehud Barak urodził się 12 lutego 1942 roku w Palestynie (pod brytyjskim mandatem), w kibucu Mishmar Hasharon.

------- służba wojskowa -------

- W 1959 roku, w wieku 17 lat wstąpił do izraelskiej armii, rozpoczynając jako
            rekrut służbę w elitarnej jednostce sił specjalnych Sayeret Matkal. Barak
            wywarł duży wpływ na rozwój jednostki Sayeret Matkal, która stała się
            elitarną i morderczą siłą uderzeniową do zadań specjalnych. Wziął udział w
            licznych akcjach bojowych, między innymi szturmował porwany samolot
            pasażerski w Tel Awiwie.

            * Podczas Wojny Sześciodniowej 1967 roku dowodził grupą zwiadowczą
                   Sayeret Matkal.
            * W nocy z 9 na 10 kwietnia 1973 roku wziął udział w Operacji "Wiosna
                  Młodości". Głównym celem ataku sił specjalnych było siedem budynków
                  w zachodnim Bejrucie, w Libanie. Znajdowała się tam centrala i sztab
                  dowodzenia Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP). Dowódcą sekcji
                  szturmowej Sayeret Matkal był Ehud Barak, który był w przebraniu
                  kobiety brunetki. Podczas operacji izraelscy komandosi zastrzelili trzech
                  dowódców OWP, którzy odpowiadali za zamach na drużynę izraelskich
                  sportowców na Olimpiadzie w Monachium w 1972 roku.

- Podczas Wojny Jom Kippur w 1973 roku, Barak zgłosił się na ochotnika by
            poprowadzić konwój z amunicją przez pustynię Synaj. Poruszali się w nocy,
            50 mil przez pustynię bez punktów orientacyjnych, blisko pozycji dwóch
            egipskich dywizji. Barak bardzo szybko awansował i już pod koniec wojny
            Jom Kippur dowodził batalionem czołgów na froncie południowym (na
            Synaju).

            * Następnie dowodził brygadą pancerną i dywizją zmechanizowaną.

- Podczas służby wojskowej, w 1976 roku ukończył na Uniwersytecie Hebrajskim
            w Jerozolimie kierunek fizyki i matematyki. W 1978 roku ukończył na
            Uniwersytecie Stanforda w Californii (USA) studia inżynieryjne na kierunku
            systemów gospodarczych.

- W styczniu 1982 roku jako generał zajął się planowaniem w sztabie IDF.
            Podczas operacji "Pokój dla Galilei" był zastępcą dowódcy wojsk izraelskich
            w Libanie.

            * W kwietniu 1983 roku generał major Ehud Barak został wyznaczony na
                  stanowisko dowódcy komórki planowania i wywiadu wojskowego w
                  Centralnym Dowództwie Strategicznym IDF.
            * W styczniu 1986 roku został przeniesiony do Sztabu Głównego IDF.

- W 1991 roku został szefem Sztabu Głównego IDF.

            * W maju 1994 roku uczestniczył w rozmowach pokojowych z
                  Palestyńczykami, na mocy których Gazę i Jerycho przekazano pod
                  palestyńską administrację. Barak odegrał centralną rolę w podpisaniu
                  porozumienia pokojowego z Jordanią (1994 r.). Prowadził negocjacje z
                  Syrią.

- W 1995 roku Ehud Barak, po 36 latach służby wojskowej zakończył karierę
            oficera zawodowego IDF. Podczas swojej kariery wojskowej otrzymał pięć
            odznaczeń za zasługi na polu walki.

------- kariera polityczna -------

Odchodząc z armii, Ehud Barak przyjął telefoniczną propozycję swojego długoletniego przyjaciela Itzchaka Rabina i zajął się polityką, przyłączając się do Partii Pracy.

- 18 lipca 1995 roku Ehud Barak został ministrem spraw wewnętrznych
            w dwudziestym piątym rządzie (Trzynasty Knesset).

                 

            * Silna opozycja wobec postępującego procesu pokojowego z
                  Palestyńczykami pobudziła żydowskiego fanatyka Jigal Amira do
                  zastrzelenia premiera Itzchaka Rabina (4 listopada 1995 r.).
                  Spowodowało to wstrząs w całym społeczeństwie Izraela.

- 22 listopada 1995 roku Ehud Barak został ministrem spraw zagranicznych
            w dwudziestym szóstym rządzie (Trzynasty Knesset), sformowanym przez
            premiera Shimona Peresa.

- 29 maja 1996 roku odbyły się wybory do czternastego Knessetu. Ehud Barak
            został wówczas po raz pierwszy wybrany posłem z ramienia Partii Pracy.
            Pełnił swoje obowiązki jako członek komisji spraw zagranicznych i obrony.

- W latach 1997-2001 Ehud Barak był przywódcą Partii Pracy.

            * Podczas kampani wyborczej do piętnastego Knessetu, Barak zmontował
                  sojusz polityczny pomiędzy Partią Pracy, Gesherem i Meimadem.
                  Wystartowały one ze wspólnej listy wyborczej pod nazwą One Israel.

- 17 maja 1999 roku odbyły się wybory do piętnastego Knessetu, w których Ehud
            Barak poprowadził Partię Pracy do zwycięstwa.

- 6 lipca 1999 roku Ehud Barak został premierem i ministrem obrony.
            Dodatkowo do 5 sierpnia 1999 r. pełnił obowiązki ministra turystyki, ministra
            nauki oraz ministra imigracji i absorpcji. Od 24 czerwca 2000 r. pełnił
            obowiązki ministra rolnictwa, a od 24 września 2000 r. obowiązki ministra
            przemysłu i handlu oraz ministra edukacji.

            *Podczas tworzenia rządu, Barak został zmuszony do wciągnięcia w skład
                  koalicji partii sefardyjskich ortodoksów Szas. Było to o tyle dziwne, iż w
                  czasie kampanii wyborczej obiecywał iż po objęciu władzy skończy z
                  "korupcyjnym" sponsorowaniem instytucji religijnych pod naciskiem
                  partii religijnych pokroju Szas. Wkrótce potem, na skutek oddania
                  członkowi Szas stanowiska wiceministra edukacji, członkowie
                  liberalnego ugrupowania Meretz na znak protestu wyszli z koalicji
                  rządowej. Nie oznaczało to końca ustępstw na rzecz ortodoksów.
                  Podczas kadencji Baraka weszło w życie tzw. prawo Tal, zwalniające ze
                  służby wojskowej część religijnych mężczyzn i kobiet.
            * Za rządów Baraka miało miejsce wycofanie wojsk izraelskich z
                  południowego Libanu, a także rozmowy pokojowe z Syrią. W 2000 roku,
                  podczas rozmów w Camp David (USA), Ehud Barak złożył Jaserowi
                  Arafatowi propozycję uregulowania konfliktu palestyńsko-izraelskiego.
                  Barak poszedł na największe ustępstwa w historii Izraela (m.in. uznając
                  podział Jerozolimy na części żydowską i arabską w której miałaby
                  powstać stolica przyszłego państwa palestyńskiego). Arafat odmówił.
            * Proces pokojowy z Palestyńczykami został storpedowany przez wejście
                  Ariela Szarona (Likud) na Wzgórze Świątynne (28 września 2000 r.).
                  Wywołało to "zamieszki październikowe", podczas których zginęło 13
                  izraelskich Arabów. W konsekwencji starcia przemieniły się w Intifadę
                  Al-Aksa.

- 7 marca 2001 roku Ehud Barak przestał sprawować swoje obowiązki jako
            premier. Przegrał w bezpośrednich wyborach na premiera z liderem
            prawicowego Likudu, Arielem Szaronem.

            * Po politycznej porażce, Ehud Barak wycofał się z polityki i zajął się
                  doradztwem, pracując dla amerykańskiej firmy elektronicznej Electronic
                  Data Systems (EDS).



            * W 2005 roku Ehud Barak ogłosił swoją chęć wystartowania w wewnątrz
                  partyjnych wyborach na lidera Partii Pracy. Jednak sondaże
                  przedwyborcze dawały mu nikłe sznse, dlatego wycofał się i poparł
                  kandydaturę Shimona Peresa. Po wygranej Amira Peretza, Barak podjął
                  decyzję o nie ubieganie się o miejsce w następnym parlamencie.

- W latach 2007-2011 Ehud Barak był przywódcą Partii Pracy.

            * W 2007 roku Ehud Barak zwyciężył w wewnątrzpartyjnych wyborach i
                  został liderem Partii Pracy.

- 18 czerwca 2007 roku Ehud Barak został wicepremierem i ministrem obrony.
            Funkcje te pełnił w rządzie Ehuda Olmerta.

- 31 marca 2009 roku Ehud Barak został wicepremierem i ministrem obrony.
            Funkcje te pełnił w rządzie Beniamina Netanyahu.