|
Itzhak Rabin urodził się 1 marca 1922
roku w Jerozolimie, w Palestynie będącej wówczas brytyjskim
mandatem. Jego rodzice to Rosa i Nehemia Rabin.
- W wieku 1 roku, jego rodzina przeprowadziła
się do Tel Awiwu. Jego
rodzice
pracowali w państwowym przedsiębiorstwie Electricity Company
i w
firmie
budowlanej.
*
W 1937 roku, gdy Itzhak miał 15 lat, zmarła jego matka.
*
Po ukończeniu podstawowej edukacji, Rabin przeprowadził się
do kibucu
Givat
Haslosha, gdzie kontynuował edukację. Ukończył szkołę rolniczą
w
Kadoorie.
------- kariera wojskowa -------
- Podczas praktyki w kibucu Ramat Yochanan,
w 1941 roku wstąpił do
podziemnej
żydowskiej organizacji militarnej Haganah. Został członkiem
oddziałów
szturmowych Palmach, w których doszedł do funkcji oficera
operacyjnego
(w październiku 1947 r.).
*
Przeszedł serię brytyjskich szkoleń wojskowych dla członków
elitarnych
oddziałów
komandosów.
*
Podczas wojny o niepodległość Izraela, w 1948 roku Rabin dowodził
Brygadą
Harel. Walczył w Jerozolimie i na pustyni Negew.
- W 1948 roku, w niepodległym Izraelu ożenił
się z Leah Schlossberg. Mieli
dwoje
dzieci: Dalię i Yuvala.
*
Pod koniec wojny o niepodległość, Rabin uczestniczył w negocjacjach
o
zawieszeniu
broni z Egiptem, które miały miejsce na wyspie Rodos pod
auspicjami
ONZ.
*
Jako zawodowy oficer izraelskiej armii stworzył nową metodę
szkolenia
wojskowego
i zupełnie nowy styl dowodzenia.
*
W 1961 roku awansował do stopnia generała w Głównym Sztabie
izraelskiej
armii.
*
W 1964 roku Itzhak Rabin został naczelnym dowódcą Głównego
Sztabu
IDF. Stworzył on nową strategię działań wojennych opartych
na
dużej
ruchliwości oddziałów i zaskoczeniu. Ukuł slogan rozkazu: "Jechać
za
mną!"
*
W 1967 roku Rabin odniósł zwycięstwo nad arabskimi armiami w
Wojnie
Sześciodniowej,
podczas której wyzwolono Jerozolimę.
Rabin
wygłosił słynne przemówienie na Uniwersytecie Hebrajskim w
Jerozolimie.
- W 1968 roku Rabin z przyczyn zdrowotnych
przeszedł w stan spoczynku.
------- kariera polityczna -------
- W 1968 roku Itzhak Rabin został wybrany
na ambasadora państwa
Izraela
w Stanach Zjednoczonych (do 1973 r.).
*
Rabin wiódł główną rolę w promocji "strategii współpracy"
ze Stanami
Zjednoczonymi.
Dzięki temu Izrael otrzymywał duże ilości
amerykańskiego
sprzętu wojskowego.
*
W 1973 roku przed wybuchem Wojny Jom Kippur powrócił do Izraela.
*
Po zakończeniu wojny wstąpił do lewicowego bloku politycznego
Zjednoczenia
Pracy.
- W grudniu 1973 roku w wyborach do ósmego
Knesetu, Itzhak Rabin wszedł
do
parlamentu z ramienia Zjednoczenia
Pracy.
*
W rządzie Goldy
Meir, Itzhak Rabin sprawował obowiązki ministra
pracy.
Rząd
upadł w kwietniu 1974 roku w wyniku ogłoszenia raportu Komisji
Agranata,
która badała tło wybuchu Wojny Jom Kippur.
*
Nowym przywódcą Zjednoczenia
Pracy został Itzhak Rabin (do 1977 r.).
*
3 czerwca 1974 roku Itzhak Rabin został premierem. Jednocześnie
pełnił
obowiązki ministra komunikacji (do 20 marca 1975 r.) oraz ministra
rozwoju
(od 7 lipca 1975 r. do 29 lipca 1975 r.).
*
Był to pierwszy premier urodzony w Erec Israel.
*
Po Wojnie Jom Kippur położył największy nacisk na przeprowadzenie
reorganizacji
izraelskiej armii, która musiała zrehabilitować się po
klęsce.
*
W 1975 roku Rabin wykorzystał narastający kryzys gospodarczy
w Egipcie
i
zawarł porozumienie o częściowym wycofaniu wojsk izraelskich
z
Półwyspu
Synaj. Umożliwiło to Egipcjanom odbudowanie infrastruktury i
wznowienie
żeglugi na Kanale Sueskim, co dało Egiptowi potrzebne
pieniądze.
Jeszcze większe znaczenie miało opuszczenie przez
izraelskich
żołnierzy złóż ropy naftowej na Synaju. W zamian Egipt
złagodził
bojkot ekonomiczny oraz umożliwił żeglugę po Kanale statkom
handlowym
wiozącym towary do lub z Izraela. Jednocześnie Izrael
uzyskał
pomoc finansową Stanów Zjednoczonych, przyznaną jako
rekompensatę
za opuszczenie złóż roponośnych na Synaju.
*
Amerykańska pomoc finansowa została przeznaczona na restrukturyzację
izraelskiej
armii.
*
W czerwcu 1976 roku rząd premiera Itzhaka Rabina wyraził zgodę
na
przeprowadzenie
"Operacji Entebbe", uwolnienia żydowskich pasażerów
porwanego
samolotu Air France, który wylądował w Ugandzie. W
bezprecedensowej
operacji izraelskich komandosów uwolniono 260
zakładników,
którzy powrócili do Izraela.
*
Rząd Rabina zaniedbał sprawy gospodarcze i socjalne, w wyniku
czego
nastąpił
wzrost cen towarów o 25%. W tej sytuacji rząd izraelski był
zmuszony
do ograniczenia dotacji państwowych. Równocześnie
członkowie
rządu dopuścili się kilku poważnych skandali finansowych.
Partia
Religijno-Narodowa wykrozystała skandal naruszenia szabatu
przez
lądujące cztery myśliwce F-15 i wycofała się z rządu, który
w
1977
roku upadł.
*
Itzhak Rabin został obciążony zarzutami o niejasne machinacje
finansowe
prowadzone
przez jego żonę w bankach amerykańskich i izraelskich.
Rabin
wycofał się wówczas z przewodnictwa Partią
Pracy.
- W maju 1977 roku w wyborach do dziewiątego
Knesetu, Itzhak Rabin wszedł
do
parlamentu z ramienia Zjednoczenia
Pracy.
*
Rabin pracował w komitecie spraw zagranicznych i obrony.
- W czerwcu 1981 roku w wyborach do dziesiątego
Knesetu, Itzhak Rabin
wszedł
do parlamentu z ramienia Zjednoczenia
Pracy.
*
Rabin pracował w komitecie spraw zagranicznych i obrony.
- W lipcu 1984 roku w wyborach do jedenastego
Knesetu, Itzhak Rabin
wszedł
do parlamentu z ramienia Zjednoczenia
Pracy.
*
W rządzie Shimona
Peresa, Itzhak Rabin pełnił obowiązki ministra
obrony.
*
Na przełomie 1984 i 1985 roku Rabin planował przebieg bariery
granicznej
budowanej
na granicy z Libanem, z którego wycofywały się izraelskie
oddziały.
Opracowywał również nowe metody działań wojskowych w
przygranicznej
strefie bezpieczeństwa, którą strzegła Armia
Południowego
Libanu.
*
W rządzie Itzhaka
Shamira, Itzhak Rabin pełnił obowiązki ministra
obrony.
*
9 grudnia 1987 roku wybuchło palestyńskie powstanie (Intifada),
które
zmusiło
Rabina do szukania nowych rozwiązań i zupełnie nowych metod
działania
izraelskiej armii na terenach zamieszkałych przez cywilów.
Początkowo
Rabin zajął stanowisko zastosowania surowych środków w
celu
stłumienia palestyńskich zamieszek. Powiedział, że "powinniśmy
łamać
ich ramiona i nogi". Rabin zarządził, aby wojsko stosowało
bezwzględne
metody do walki z Palestyńczykami - chodziło o używanie
pałek
do tłumienia zamieszek. W wyniku starć ponad 600
Palestyńczyków
doznało poważnych poranień i połamań kości.
Nasilająca
się krytyka zmusiła Rabina do zmiękczenia stanowiska i
poszukiwania
rozwiązania konfliktu drogą negocjacji dyplomatycznych.
- W listopadzie 1988 roku w wyborach do dwunastego
Knesetu, Itzhak Rabin
wszedł
do parlamentu z ramienia Zjednoczenia
Pracy.
*
W rządzie Itzhaka
Shamira, Itzhak Rabin pełnił obowiązki ministra
obrony.
Dodatkowo pracował w komitecie spraw zagranicznych i
obrony.
*
W marcu 1990 roku Shimon Peres podjął nieudaną próbę utworzenia
własnego
rządu, opartego na koalicji Zjednoczenia
Pracy i kilku
niewielkich
ugrupowań lewicowych i religijnych.
Z
tego powodu, 15 marcu 1990 roku Zjednoczenie
Pracy wystąpiło z
rządu,
który upadł.
*
Nowym przywódcą Izraelskiej
Partii Pracy został Rabin (do 1995 r.).
*
Gdy w czerwcu 1990 roku Itzhak Shamir sformował nowy rząd (Likud),
Itzhak
Rabin przeszedł do parlamentarnej opozycji.
- W czerwcu 1992 roku w wyborach do trzynastego
Knesetu, Itzhak Rabin
wszedł
do parlamentu z ramienia Izraelskiej
Partii Pracy.
*
13 lipca 1992 roku Itzhak Rabin został premierem. Dodatkowo
pełnił
obowiązki
ministra obrony, ministra zdrowia (do 1 czerwca 1994 r.),
ministra
pracy i pomocy społecznej (do 31 grudnia 1992 r.), ministra
religii
(do 27 lutego 1995), ministra edukacji i kultury (do 7 czerwca
1993
r.), ministra spraw Jerozolimy (do 31 grudnia 1992 r.) oraz
ministra
spraw
zagranicznych (od 14 września 1993 r. do 27 lutego 1995 r.).
*
13 września 1993 roku Itzhak Rabin podpisał z Jaserem
Arafatem
porozumienie
o wzajemnym uznaniu i ustanowienia autonomii
palestyńskiej
w Strefie Gazy i mieście Jerycho. W zamian Organizacja
Wyzwolenia
Palestyny wyrzekła się przemocy i uznała prawo Izraela do
istnienia
w pokoju i bezpieczeństwie. Deklarację Pokojowych Intencji
podpisano
w Waszyngtonie.
*
4 maja 1994 roku zawarto w Kairze kolejne porozumienie, nazwane
Układem
o Utworzeniu Ograniczonej Autonomii Palestyńskiej. W jego
następstwie,
izraelska armia opuściła Strefę Gazy oraz miasto Jerycho
przekazując
administrację władzom palestyńskim. Na tereny powróciła z
Tunisu
Organizacja Wyzwolenia Palestyny, której przywódca Jaser
Arafat
stworzył palestyńską administrację i policję.
*
26 października 1994 roku premier Itzhak Rabin podpisał porozumienie
pokojowe
pomiędzy Izraelem i Jordanią.
*
10 grudnia 1994 roku Itzhak Rabin wspólnie z Jaserem
Arafatem i
Szymonem
Peresem (izraelski minister spraw zagranicznych) otrzymali
Pokojową
Nagrodę Nobla.
*
W Izraelu istniał poważny problem z akceptacją porozumienia
z
Organizacją
Wyzwolenia Palestyny. Prawica nie wyrażała zgody na
jakiekolwiek
ustępstwa terytorialne. W odpowiedzi na zawarte
porozumienia,
liczni rabini wzywali izraelskich żołnierzy do odmowy
wykonania
rozkazu opuszczenia Samarii i Judei.
*
4 listopada 1995 roku żydowski ekstremista religijny Yihal Amir
zastrzelił
premiera Itzhaka Rabina.
Stało
się to podczas pokojowej manifestacji i było wielkim szokiem
dla
całego
izraelskiego narodu.
|
