|
Ariel Szaron urodził się 27 lutego 1928
roku w Kfar Malal (Izrael), w rodzinie żydowskich imigrantów
z Rosji. Naprawdę nazywał się Ariel Scheinerman.
- W 1942 roku, w wieku 14 lat wstąpił do
żydowskiej podziemnej organizacji
wojskowej
Haganah.
------- Kariera wojskowa -------
- W 1948 roku Ariel Szaron wstąpił do izraelskiej
armii.
*
Podczas Wojny o Niepodległość 1948 roku dowodził plutonem piechoty
w
Brygadzie
Aleksandroni. Podczas drugiej bitwy o Latrun został poważnie
raniony
w pachwinę.
*
We wrześniu 1949 roku Szaron awansował na dowódcę kompanii
rozpoznawczej
w Brygadzie Golani.
*
W 1950 roku Ariel Szaron został oficerem wywiadu Mossad
przy sztabie
głównym
IDF.
- Rozpoczął wówczas studia historii i kultury
Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie
Hebrajskim
w Jerozolimie. Jednak po półtorej roku poproszono go o powrót
do
czynnej służby wojskowej.
*
W 1953 roku Ariel Szaron objął dowództwo nad tworzoną pierwszą
jednostką
sił specjalnych Izraela. Otrzymała ona nazwę Jednostka 101.
*
Jednostka 101 przeprowadziła serię wojskowych operacji
wymierzonych
przeciwko
palestyńskim terrorystom działajacym z terytorium sąsiednich
państw
arabskich.
*
14 października 1953 roku Jednostka 101 przeprowadziła
odwetowy atak
(za
zabicie Żydówki i 2 dzieci w Yehud) na palestyńską wieś Qibya,
w
ówczesnej
Jordanii. Zginęło wówczas 69 Arabów i zburzono większość
domów.
*
Niedługo po tej operacji Jednostkę 101 połączono z 202
Brygadą
Spadochronową,
której dowódcą został Ariel Szaron, w randze majora.
- W 1954 roku Ariel Szaron poślubił swoją
pierwszą żonę, Margalit. Mieli syna
Gura,
ktory zginął w wypadku w październiku 1967 roku. Został
przypadkowo
postrzelony przez swojego przyjaciela. Margalit Szaron
zginęła
w maju 1962 roku w wypadku samochodowym.
*
Podczas Kampani Sueskiej 1956 roku Ariel Szaron dowodził 202
Brygadą
Spadochronową.
Ignorując rozkazy dowództwa, Szaron zdobył przełęcz
Mitla
na Półwyspie Synaj, tracąc w walce 38 żołnierzy.
*
Po zakończeniu działań wojennych, Szaron otrzymał dowództwo
brygady
piechoty.
- W 1957 roku Ariel Szaron ukończył wyższą
uczelnię sztabową w Wielkiej
Brytanii.
*
W latach 1958-1961 był komendantem szkoły piechoty w Izraelu.
- W 1962 roku Ariel Szaron poślubił młodszą
siostrę swojej zmarłej żony, Lily.
Mieli
dwóch synów, Omri i Gil'ada. Lily Szaron zmarła w 2000 roku
na raka.
- W 1962 roku Szaron ukończył prawo na Uniwersytecie
w Tel Awiwie.
- W 1964 roku został mianowany dowódcą
sztabu Północnego Okręgu
Wojskowego,
w randze generała.
*
Podczas Wojny Sześciodniowej 1967 roku Ariel Szaron dowodził
dywizją
pancerną.
Zasłynął ze zdobycia ufortyfikowanego terenu wokół
Kusseima-Abu-Ageila
na Półwyspie Synaj.
- W 1969 roku został dowódcą Południowego
Okręgu Wojskowego.
------- Kariera polityczna -------
- W 1973 roku Ariel Szaron zakończył karierę
wojskową i przyłączył się do
prawicowej
partii politycznej Likud.
*
Podczas Wojny Jom Kippur w październiku 1973 roku Ariel Szaron
dowodził
dywizją pancerną. Złamał rozkazy dowództwa brawurowo
nacierając
na egispkie pozycje na Półwyspie Synaj, przecinając linie
zaopatrzenia
egipskiej 3 Armii. Wykorzystując sukces przeprawił się
przez
Kanał Sueski do Afryki, zbliżając się na odległość 101 km od
stolicy
Egiptu,
Kairu. W ten sposób Szaron zmusił Egipt do zawieszenia broni.
*
Sąd wojskowy uniewinnił Ariela Szarona uznając, że jego manewry
okazały
się skuteczne.
*
Izraelczycy okrzyknęli Ariela Szarona bohaterem wojennym, ktory
uratował
Izrael od klęski na Synaju.
- W grudniu 1973 roku w wyborach do ósmego
Knesetu, Ariel Szaron wszedł do
parlamentu
z ramienia Likudu.
*
Szaron pracował w komitecie spraw zagranicznych i obrony. Jego
agresywne
poglądy były bardzo kontrowersyjne i w lutym 1974 roku
Ariel
Szaron zrezygnował z pracy w Knesecie i wystąpił z Likudu.
*
Od czerwca 1975 do marca 1976 Ariel Szaron był specjalnym doradcą
do
spraw
bezpieczeństwa narodowego premiera Itzhaka
Rabina.
*
W okresie od 15 listopada 1975 r. do 26 lutego 1976 r. wojska
izraelskie
w
czternastu etapach wycofały się z Synaju. Ariel Szaron dowodził
akcją
siłowego
usuwania z Synaju żydowskich osadników (choć wcześniej
należał
do promotorów osadnictwa na Synaju).
*
Na początku 1977 roku Szaron spróbował powrócić do Likudu
i podjął
próbę
przejęcia przewodnictwa nad partią. Następnie bezskutecznie
spróbował
dołączyć do lewicowego Zjednoczenia
Pracy i centrowego
Shinui.
W końcu założył swoją własną listę wyborczą Shlomtzion.
- W maju 1977 roku w wyborach do dziewiątego
Knesetu, Ariel Szaron wszedł
do
parlamentu z ramienia Shlomtzion.
*
Tuż po wyborach Shlomtzion
połączył się z Likudem.
*
W rządzie premiera Menachema
Begina, Szaron pełnił obowiązki ministra
rolnictwa.
*Ariel
Szaron poparł żydowski ruch osadniczy Gush Emunim i użył swojej
pozycji,
by wesprzeć tworzenie nowych osiedli w Samarii, Judei i Strefie
Gazy.
Liczba nowych osiedli wzrosła w ten sposób dwukrotnie.
*
Ariel Szaron prowadził rozmowy o współpracy rolniczej pomiędzy
Izraelem
a
Egiptem.
- W czerwcu 1981 roku w wyborach do dziesiątego
Knesetu, Ariel Szaron wszedł
do
parlamentu z ramienia Likudu.
*
W rządzie premiera Menachema
Begina, Szaron pełnił obowiązki ministra
obrony
(do 14 lutego 1983 r.), a następnie ministra bez teki.
*
Planował działania izraelskiej armii w Libanie, w wyniku których
zostały
zniszczone
struktury OWP. Palestyńczycy oskarżyli Szarona o
odpowiedzialność
za masakrę cywilów, której dopuściła się falanga
chrześcijańska
w obozach uchodźców palestyńskich w Sabra i Shatila.
*
W listopadzie 1982 roku parlament powołał komisję dochodzeniową
Kahana,
która miała zbadać polityczne i wojskowe czynniki, które
doprowadziły
do masakr w Sabra i Shatila. Na początku 1983 roku
komisja
zaleciła premierowi zdymisjonowanie ministra obrony Ariela
Szarona,
którego obciążono "odpowiedzialnością osobistą" za
wydarzenia
w Sabra i Shatila.
*
14 lutego 1983 roku Ariel Szaron ustąpił ze stanowiska ministra
obrony.
*
Od tamtej pory Szaron przez wielu ze swych przeciwników nazywany
jest
"Rzeźnikiem
Libanu".
*
Ariel Szaron uczestniczył w rozmowach z licznymi afrykańskimi
państwami.
Brał
również udział w negocjacjach nad strategicznym porozumieniem
ze
Stanami Zjednoczonymi.
*
W rządzie premiera Yitzhaka
Shamira, Szaron pełnił obowiązki ministra
bez
teki.
- W lipcu 1984 roku w wyborach do jedenastego
Knesetu, Ariel Szaron wszedł
do
parlamentu z ramienia Likudu.
*
W rządzie Shimona
Peresa, Szaron pełnił obowiązki ministra
przemysłu
i handlu (1984-1986).
*
W 1985 roku zawarł porozumienie o wolnym handlu ze Stanami
Zjednoczonymi.
*
W rządzie premiera Yitzhaka
Shamira, Szaron pełnił obowiązki ministra
przemysłu
i handlu (1986-1988).
- W listopadzie 1988 roku w wyborach do dwunastego
Knesetu, Ariel Szaron
wszedł
do parlamentu z ramienia Likudu.
*
W rządzie premiera Yitzhaka
Shamira, Szaron pełnił obowiązki ministra
przemysłu
i handlu (1986-1988), a następnie ministra budownictwa
(od
11 czerwca 1990 r.).
*
Pracował również jako przewodniczący parlamentarnej komisji
imigracji i
absorpcji.
Gdy do Izraela przybyła wielka fala żydowskich imigrantów z
krajów
byłego ZSRR, Szaron zainicjował program budowy 144 tysięcy
mieszkań.
*
W lutym 1990 roku podjął nieudaną próbę przejęcia przewodnictwa
nad
partią
Likud.
Konfrontacja pomiędzy Szaronem a Yitzhakiem
Shamirem
została
nazwana "nocą mikrofonów".
- W czerwcu 1992 roku w wyborach do trzynastego
Knesetu, Ariel Szaron
dostał
się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.
*
Szaron pracował w parlamentarnej komisji spraw zagranicznych
i obrony.
- W maju 1996 roku w wyborach do czternastego
Knesetu, Ariel Szaron
dostał
się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.
*
W rządzie premiera Beniamina
Netanyahu, Szaron pełnił obowiązki
ministra
infrastruktury (od 9 lipca 1996 r.) oraz ministra
spraw
zagranicznych
(od 13 października 1998 r.).
*
W dniach 15-23 października 1998 roku Ariel Szaron prowadził
rozmowy
izraelsko-palestyńskie
w Wye Plantation (USA), wraz z amerykańskim
prezydentem
Billem Clintonem i jordańskim królem Husajnem. Rozmowy
zostały
zakończone podpisaniem porozumienia o utworzeniu Autonomii
Palestyńskiej.
Strona palestyńska zobowiązała się do wyrzeczenia się
terroryzmu.
- W maju 1999 roku w wyborach do piętnastego
Knessetu, Ariel Szaron wszedł
do
parlamentu z ramienia prawicowego Likudu.
*
Szaron pracował w parlamentarnej komisji spraw zagranicznych
i obrony.
*
W 1999 roku Ariel Szaron został przywódcą partii Likud.
*
We wrześniu 2000 roku wybuchło drugie palestyńskie powstanie
Intifada
Al-Aksa,
które zniweczyło jakiekolwiek nadzieje zbudowania trwałego
pokoju
w krótkim czasie. Z powodu problemów natury bezpieczeństwa
upadł
lewicowy rząd Ehuda Baraka.
*
7 lutego 2001 roku Ariel Szaron został premierem.
Jednocześnie
pełnił obowiązki ministra absorpcji imigracji oraz ministra
spraw
wewnętrznych (od 23 maja 2002 r. do 3 czerwca 2002 r.),
ministra
zdrowia (od 23 maja 2002 r. do 3 czerwca 2002 r.), ministra
pracy
i pomocy społecznej (od 23 maja 2002 r. do 3 czerwca 2002 r.),
ministra
przemysłu i handlu (od 2 listopada 2002 r.), ministra transportu
(od
2 listopada 2002 r.) oraz ministra spraw zagranicznych
(od
2 listopada 2002 r. do 6 listopada 2002 r.).
*
Ariel Szaron podjął zdecydowaną walkę z palestyńskim terroryzmem.
Pod
koniec
marca 2002 roku izraelska armia rozpoczęła wielką operację
wojskową
na palestyńskich terytoriach.
- W styczniu 2003 roku w wyborach do szesnastego
Knesetu, Ariel Szaron
dostał
się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.
*
28 lutego 2003 roku Ariel Szaron został premierem.
Jednocześnie
pełnił obowiązki ministra komunikacji (do 17 sierpnia
2003
r.) oraz ministra spraw religii (do 31 grudnia 2003 r.).
*
Widząc nieskuteczność podjętych kroków w walce z palestyńskim
terroryzmem,
Szaron zdecydował się na śmiałą decyzję ewakuacji
żydowskich
osiedli ze Strefy Gazy. Swój plan ujawnił 8 października
2004
roku.
*
Parlamentarne spory wokół planu Szarona spowodowały rozpad koslicji
rządowej
i w styczniu 2005 roku Ariel Szaron musiał zmontować nową
koalicję
z lewicą.
*
W sierpniu 2005 roku nastąpiła ewakuacji żydowskich osiedli
ze Strefy
Gazy.
*
23 listopada 2005 roku premier Ariel Szaron z grupą ministrów
i
parlamentarzystów
odłączył się od Likudu
i założył nową partię
polityczną
Achrayut Leumit, która 17 stycznia 2006 roku zmieniła
nazwę
na
Kadima.
*
4 stycznia 2006 roku premier Ariel Szaron doznał wieczorem rozległego
wylewu
krwi do mózhu i zapadł w śpiączkę.
*
11 kwietnia 2006 roku rząd uznał go za niezdolnego pełnienia
dalszych
obowiązków
premiera i pozbawił go urzędu premiera. Premierem został
wówczas
wicepremier Ehud Olmert.
|
