------------ 1971 ------------

11 stycznia 1971 roku do Izraela przyjechał Nathan Tzirolnikov, nowy imigrant ze Związku Radzieckiego. Został on przywitany jako trzy milionowy obywatel Izraela.

W lutym i marcu 1971 roku radzieccy Żydzi zorganizowali liczne demonstracje w Moskwie i innych miastach ZSRR, żądając przyznania prawa do wyjazdu do Izraela.

23 lutego 1971 roku w Brukseli (Belgia) odbył się międzynarodowy kongres poparcia dla radzieckich Żydów. W obradach uczestniczyło 800 delegatów z całego świata.

21 czerwca 1971 roku w Jerozolimie odbyła się konferencja, na której założono nowe fundamenty działania Agencji Żydowskiej.

W 1971 roku założono Radę Syjonistyczną, która zajmowała się kształtowaniem świadomości syjonistycznej ochotników pracujących w kibucach i moszawach. Do Rady Syjonistycznej przyłączyło się ponad sto mniejszych organizacji, wliczając w to stowarzyszenia studenckie i ruchy kibucowe oraz moszawowe.

20 sierpnia 1971 roku rząd przeprowadził dewaluację waluty, co spowodowało gwałtowny wzrost cen żywności w Izraelu.

Do końca 1971 roku do Izraela przyjechało 42 tys. nowych imigrantów.
    Na Półwyspie Synaj założono nowe osady: Ophira (obecne Sharm El-Sheikh), Di Zahav (obecne Dahab), Neviot (obecne Nuweiiba) oraz Sadot. Na Wzgórzach Golan założono osadę Elrom.

------------ 1972 ------------

2 stycznia 1972 roku do Izraela przyjechał słynny nowy imigrant. Był to Eliahu Rips z Rygi (Łotwa), który w 1969 roku podpalił samego siebie w proteście przeciwko radzieckim ograniczeniom wyjazdu Żydów do Izraela.

W dniach 18-28 stycznia 1972 roku odbył się Dwudziesty Ósmy Kongres Syjonistyczny w Jerozolimie, w Izraelu. Kongres uroczyście ogłosił, że blisko 1 milion Żydów na całym świecie należy do różnych organizacji będących członkami Światowej Organizacji Syjonistycznej.

W maju 1972 roku do Izraela przyjechało 2,5 tys. radzieckich Żydów, którzy pomimo ograniczeń zdołali wyjechać z ZSRR.
    W 1972 roku władze radzieckie zażądały, by Żydzi pragnący wyjechać z ZSRR do Izraela płacili "podatek od dyplomów". Żydów pragnących wyjechać z ZSRR spotykały represje oraz pokazowe procesy.
    Żądanie zostało odrzucone przez Izrael, Stany Zjednoczone i inne kraje.

W ciągu całego roku żydowskie i syjonistyczne organizacje organizowały demonstracje i protesty na całym świecie, domagając się prawa wyjazdu radzieckich Żydów z ZSRR do Izraela.

Do końca 1972 r. do Izraela przyjechało 56 tys. nowych imigrantów, w tym ponad połowa z ZSRR. W tym roku wybudowano ponad 50 tys. nowych mieszkań, co przyczyniło się do wzrostu gospodarczego Izraela.

------------ 1973 ------------

13 stycznia 1973 roku po raz pierwszy zebrał się Światowy Kongres Żydowski (World Jewish Congress). W obradach uczestniczyli przedstawiciele gmin żydowskich z całego świata, wliczając w to Rumunię i Jugosławię z bloku wschodniego.

W marcu i kwietniu 1973 roku radzieckie władze nasiliły represje wobec Żydów pragnących wyjechać z ZSRR do Izraela. Niektórych z nich fałszywie oskarżono i skazano pod różnymi zarzutami na długie kary pozbawienia wolności lub obozy ciężkiej pracy.
    W kwietniu 1973 roku radzieckie władze wycofały się z nakładania "podatków od dyplomów" na Żydów wyjeżdżających z ZSRR do Izraela.

7 maja 1973 roku odbyły się uroczystości 25-lecia istnienia państwa Izrael. Uroczystości odbyły się w atmosferze rozprężenia. Gospodarczy dobrobyt przyczynił się do odczuwania bezpieczeństwa. Izrael nie spodziewał się żadnej arabskiej agresji.

---------- WOJNA JOM KIPPUR ----------

W dniach 6-24 października 1973 roku miała miejsce Wojna Jom Kippur, która rozpoczęła się niespodziewanym atakiem Egiptu i Syrii na Izrael. Jednak armia izraelska szybko przeszła do kontrofensywy, zajmując duże tereny Egiptu i Syrii.
    Podczas wojny w Izraelu przebywało około 5 tys. młodych żydowskich ochotników z całego świata. Operację pomocy dla Izraela zorganizował młodzieżowy ruch Hechalutz z Agencją Żydowską. W najtrudniejszym momencie Keren Hayesod przekazało Izraelowi pomoc w wysokości 300 mln USD.

Do końca 1973 roku do Izraela przyjechało 55 tys. nowych imigrantów, z czego 33 tys. pochodziło z ZSRR.

------------ 1974 ------------

8 listopada 1974 roku rząd przeprowadził dewaluację pieniądza o 43%. W następstwie ograniczono import i zakazano importu samochodów osobowych.
    Do końca 1974 roku do Izraela przyjechało 32 tys. nowych imigrantów.

22 listopada 1974 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ uznało Organizację Wyzwolenia Palestyny za legalnego reprezentanta narodu palestyńskiego, nadając organizacji status obserwatora przy ONZ.

------------ 1975 ------------

7 stycznia 1975 roku w Izraelu odbyła się uroczystość podkreślająca przyjazd sto tysięcznego imigranta ze Związku Radzieckiego

W maju 1975 roku izraelska dyplomacja zawarła porozumienie gospodarcze z Europejską Wspólnotą Gospodarczą o obniżeniu o 60% taryf celnych na produkty izraelskie.
    Równocześnie podpisano porozumienie ze Stanami Zjednoczonymi, przyznające gwarancje rząd USA dla firm amerykańskich, które rozpoczną inwestycje w Izraelu.

1 września 1975 roku doszło do zawarcia izraelsko-egipskiego porozumienia w sprawie Półwyspu Synaj. Na jego mocy Izrael przeprowadził częściowe wycofanie swoich wojsk na odległość 70-km na wschód od Kanału Sueskiego. W zamian Egipt obiecał złagodzić bojkot ekonomiczny oraz umożliwić żeglugę po Kanale Sueskim statkom handlowym wiozącym towary do lub z Izraela.
    We wrześniu 1975 roku Stany Zjednoczone przyznały Izraelowi pomoc w wysokości 2-3 mld USD rocznie. Była to rekompensata za straty poniesione przez Izrael w wyniku oddania Egiptowi obszarów roponośnych na Półwyspie Synaj.

We wrześniu 1975 roku założono nowe osiedle Ma'alaeh Adumim, na wschód od Jerozolimy.
    21 października 1975 roku uroczyście otworzono szpital Hadassah na górze Scopes w Jerozolimie. Szpital został zamknięty w wyniku wojny 1948 roku i przez 27-lat pozostawał nieczynny.

10 listopada 1975 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło Rezolucję nr 3379 uznającą Syjonizm za odmianę rasizmu. W głosowaniu 72 państwa poparły rezolucję (w tym Polska), 35 głosowało przeciwko, a 32 wstrzymało się. Wynik głosowania był efektem długotrwałej kampanii antysyjonistycznej prowadzonej przez Organizację Wyzwolenia Palestyny i Związek Radziecki. Rezolucję poparło 20 państw arabskich, 12 innych państw muzułmańskich, 12 państw socjalistycznych i 28 państw z Trzeciego Świata.
    Przyjęta przez ONZ Rezolucja wywołała oburzenie całego świata żydowskiego. Amerykański Kongres Żydowski wyraził swoje oburzenie rządowi Stanów Zjednoczonych. W wielu krajach przywódcy lokalnych społeczności żydowskich skierowali protesty do swoich rządów.

W okresie od 15 listopada 1975 roku do 26 lutego 1976 roku izraelskie wojska w czternastu etapach wycofały się z Półwyspu Synaj.

Do końca 1975 roku do Izraela przyjechało 20 tys. nowych imigrantów.

------------ 1976 ------------

17 lutego 1976 roku w Brukseli (Belgia) odbyła się druga konferencja poświęcona sytuacji radzieckich Żydów. Uczestnicy konferencji poszukiwali sposobów udzielenia pomocy Żydom żyjącym w Związku Radzieckim.
    Przez cały rok Żydzi organizowali demonstracje i wiece poparcia dla radzieckich Żydów na całym świecie.

14 marca 1976 roku w wyniku narastającego kryzysu gospodarczego nastąpił gwałtowny wzrost cen wszystkich towarów o 25%. Rząd Izraela musiał drastycznie ograniczyć wszystkie dotacje państwowe.

W 1976 roku Związek Radziecki wyraził zgodę na emigrację 14 tys. radzieckich Żydów do Izraela.
    Do końca 1976 roku do Izraela przyjechało 20 tys. nowych imigrantów, z czego połowa z ZSRR. W kraju działało około 50 ośrodków absorpcji, z miejscami dla 10 tys. osób.

------------ 1977 ------------

W kwietniu 1977 roku odbył się Pierwszy Młodzieżowy Światowy Kongres Syjonistyczny w Jerozolimie, w Izraelu. W obradach uczestniczyła żydowska młodzież z całego świata.

W 1977 roku rząd wprowadził oficjalną nazwy Samarii i Judei dla Zachodniego Brzegu Jordanu. Samarię i Judeę zaczęto traktować jako prastare dziedzictwo narodu żydowskiego.
    W 1977 roku pojawiła się druga fala żydowskich osadników, która napłynęła do Samarii i Judei. Nowe osady zakładano w strategicznie ważnych miejscach, na zboczach gór, nad dolinami i skrzyżowaniami ważnych dróg. Osady przypominały swoją budową twierdzę i zapewniały Żydom przewagę strategiczną i zupełną kontrolę nad całą okolicą. Liczba osadników żydowskich wzrosła z 1.514 w 1970 roku do 5.023 w 1977 roku.
    Równocześnie izraelskie władze administracyjne rozpoczęły zakrojone na dużą skalę prace budowlane w Samarii i Judei. Budowano sieci wodno-kanalizacyjne, nowe drogi, linie energetyczne i telefoniczne. Nowa infrastruktura miała na celu likwidację biedy i arabskich slamsów w Samarii i Judei.

---------- Przełom w kontaktach z Egiptem ----------

W dniach 19-21 listopada 1977 roku egipski prezydent Anwar Al Sadat (1918-1981) jako pierwszy arabski przywódca przyjechał z oficjalną wizytą dyplomatyczną do Izraela. Doszło do przełomowego spotkania z premierem Beginem w Jerozolimie. Po rozmowach Izrael i Egipt skrytykowały bliskowschodnią politykę Związku Radzieckiego i państw arabskich.
    19 listopada 1977 roku egipski prezydent Anwar Sadat w przemówieniu w Knesecie wezwał Izrael do całkowitego wycofania swoich wojsk z terenów okupowanych i podjęcia negocjacji z wszystkim sąsiadami jednocześnie. W zamian Egipt proponował Izraelowi bezpieczeństwo i pokój.

W 1977 roku Związek Radziecki wyraził zgodę na imigrację 17 tys. radzieckich Żydów do Izraela.
    Do końca 1977 roku do Izraela przyjechało 21,5 tys. nowych imigrantów.
    Większość utworzonych nowych osad powstało na terenach Samarii i Judei. Pomiędzy 1971 a 1977 rokiem powstały 44 nowe żydowskie osiedla.

------------ 1978 ------------

W dniach 20 lutego - 1 marca 1978 roku odbył się Dwudziesty Dziewiąty Kongres Syjonistyczny w Jerozolimie, w Izraelu. Po burzliwych dyskusjach delegaci zaakceptowali zasadę religijnej równości wszystkich ruchów wyznaniowych przyjętych do Światowej Organizacji Syjonistycznej.

15 maja 1978 roku w Tel Awiwie odbyła się uroczystość otwarcia Muzeum Żydowskiej Diaspory (Beit HaTefutsoth).

W lipcu 1978 roku radziecki sąd skazał Żyda Natana Sharanskiego na 13 lat więzienia za rzekome szpiegostwo na rzecz Zachodu i agitację antyradziecką.

---------- CAMP DAVID ----------

W dniach 5-17 września 1978 roku odbyły się rozmowy pokojowe izraelskiego premiera Menachema Begina z egipskim prezydentem Anwarem Sadatem w rezydencji prezydentów Stanów Zjednoczonych w Camp David (Maryland, USA). W rozmowach uczestniczył amerykański prezydent Jimmy Carter.
    18 września 1978 roku podpisano izraelsko-egipskie porozumienie pokojowe.

Do końca 1978 roku do Izraela przyjechało 26 tys. nowych imigrantów, w większości ze Związku Radzieckiego.

------------ 1979 ------------

8 lutego 1979 roku rząd izraelski ograniczył państwowe dotacje dla producentów
żywności.

---------- POKÓJ Z EGIPTEM ----------

26 marca 1979 roku w Waszyngtonie (USA) nastąpiło podpisanie przez premiera Menachema Begina i prezydenta Anwara Sadata Traktatu Pokojowego pomiędzy Izraelem a Egiptem. W układzie potwierdzono trzy letni okres wycofania wojsk izraelskich z Półwyspu Synaj. Ustalono zasady swobodnego korzystania przez Izrael z Cieśniny Tirańskiej, Zatoki Akaba i Kanału Sueskiego. Dodatkowo w miesiąc po podpisaniu traktatu, Izrael i Egipt miały rozpocząć negocjacje z udziałem Stanów Zjednoczonych o nadanie autonomii terenom palestyńskim.

10 kwietnia 1979 roku po 30-latach otworzono kampus Uniwersytetu Hebrajskiego na górze Scopus w Jerozolimie. W kampusie uruchomiono wydziały nauk humanistycznych, nauk społecznych i prawa.

23 czerwca 1979 roku nastąpiło połączenie się dwóch dużych ruchów kibucowych HaKibbutz haMeuhad i Ihud haKevutzot vehaKibbutizm. Powstał Zjednoczony Ruch Kibuców (United Kibbutz Movement - UKM).

24 czerwca 1979 roku w Jerozolimie odbył się jubileusz 50-lecia działalności Agencji Żydowskiej (Jewish Agency). W uroczystości udział wzięli przywódcy kraju, liderzy ruchu syjonistycznego z Izraela i Diaspory oraz liczni mieszkańcy Izraela.

Pod koniec 1979 roku prawie 800 tys. osób podpisało petycję przeciw wycofaniu się izraelskich wojsk ze Wzgórz Golan, gdzie w 12 osadach osiedliło się już prawie 6 tys. żydowskich osadników.

W latach 1970-1979 ze Związku Radzieckiego wyjechało około 80 tys. Żydów, z których połowa osiedliła się w Izraelu.
    W latach 1970-1979 do Izraela przyjechało 330 tys. nowych imigrantów.

------------ 1980 ------------

7 stycznia 1980 roku Kierownictwo Syjonistyczne zebrało się na konferencji w mieście Arad, w południowym Izraelu. Omówiono główne cele stojące przed ruchem syjonistycznym w latach 80-tych.

24 lutego 1980 roku w Izraelu wprowadzono nową walutę szekla, który zastąpił dotychczasowego lira. Rząd poszukiwał sposobu poprawy trudnej sytuacji gospodarczej państwa. Galopująca inflacja sięgnęła wartości 131%.

27 lutego 1980 roku rząd wspólnie z Agencją Żydowską powołały do życia Komisję Koordynującą, której celem było nadzorowanie działań związanych z aliyah i absorpcją imigrantów.

28 marca 1980 roku Stany Zjednoczone przyjęły nową ustawę, która ułatwiało imigrantom przyjazd do USA. W wyniku tej zmiany wielu radzieckich Żydów wybrało osiedlenie się w Stanach Zjednoczonych zamiast w Izraelu.
    W 1980 roku Związek Radziecki opuściło 21,5 tys. Żydów, ale jedynie 3 tys. osiedliło się w Izraelu.
    Do końca 1980 roku do Izraela przyjechało 20 tys. nowych imigrantów.

Rok 1980 był rokiem kulminacji osadnictwa żydowskiego na obszarach Samarii, Judei i Strefy Gazy. Stworzono ponad 100 nowych osiedli. Na terenach Samarii i Judei pojawiła się trzecia fala żydowskich osadników. Zostali oni przyciągnięci tanimi mieszkaniami i możliwością zdobycia atrakcyjnej pracy. Umożliwiały to preferencyjne subsydia rządowe, niedostępne w innych częściach kraju.
    W 1980 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ pod naciskiem państw arabskich przyjęła Rezolucję nr 452 wzywającą Izrael do wstrzymania żydowskiego osadnictwa na zajętych terenach. Rezolucja nr 465 potępiła Izrael za kontynuowanie żydowskiego osadnictwa i wezwała wszystkie państwa członkowskie ONZ do sprzeciwienia się izraelskiemu programowi osadnictwa.
    Groźba nałożenia przez arabskie państwa embarga na dostawy ropy naftowej do krajów popierających Izrael, skutecznie odsunęło większość państw od Izraela.

30 lipca 1980 roku Kneset przyjął Prawo Jerozolimy, które oznajmiało, że "kompletna i zjednoczona Jerozolima" jest odwieczną stolicą państwa Izrael i oficjalną siedzibą wszystkich centralnych urzędów państwowych. Rząd rozpoczął budowę dzielnicy rządowej w Jerozolimie.
    Decyzja ta spotkała się z licznymi protestami na całym świecie. Społeczność międzynarodowa nie uznała Jerozolimy jako stolicę Izraela, przenosząc ambasady i konsulaty do Tel Awiwu.
    20 sierpnia 1980 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła Rezolucję nr 478, w której potępiła Izrael za uznanie Jerozolimy jako stolicę państwa. Trzynaście państw głosowało za przyjęciem Rezolucji, Stany Zjednoczone wstrzymały się od głosowania.

6 października 1980 roku kierownictwo Światowej Organizacji Syjonistycznej utworzyło centralny zarząd dla emisariuszy (shlichim), którzy podróżowali po całym świecie prowadząc interesy WZO i Agencji Żydowskiej.

--------------------------------------------------

    CIĄG DALSZY HISTORII: 1981-1990 - Syjonizm - Do Punktu Zwrotnego