Pierwszy Knesset:
                    Wybory (dla konstytuanty): 25.01.1949 r.
                    Pierwsze posiedzenie: 14.02.1949 r.
                    Liczba wybranych list: 12
                                        (przed końcem Knessetu było 12 parlamentarnych grup
                                                            oraz 2 niezrzeszonych posłów)
                    Czas: 2 lata i 6 miesięcy

                    Przewodniczący: Joseph Sprintzak
                    Zastępcy przewodniczącego: Joseph Burg, Nahum Nir
                    Sekretarz Powszechny: Moshe Rosetti

Pierwszy Knesset został wybrany tuż po zakończeniu wojny o niepodległość Izraela. Lokalizacja siedziby parlamentu zmieniła się kilkakrotnie zanim ostatecznie została przeniesiona z Tel-Awiwu do Jerozolimy.
     - 14 lutego 1949 r. - pierwsze spotkanie konstytuanty w budynku Agencji
                                                  Żydowskiej w Jerozolimie.
     - od 8 marca 1949 r. do grudnia 1949 r. - posiedzenia odbywały się w Kinie
                                                  Kessem w Tel Awiwie.
     - od 26 grudnia 1949 r. do marca 1950 r. - posiedzenia odbywały się w budynku
                                                  Agencji Żydowskiej w Jerozolimie.
     - 13 marca 1950 r. - tymczasowa siedziba w "Froumine Building" przy King
                                                  George Street w Jerozolimie.

Naturalnie, potrzebą chwili było stworzenie sprawnie działającego systemu prawnego Państwa Izraela, z tego powodu parlament jako ciało ustawodawcze w pierwszej kolejności zajęło się uchwaleniem podstawowych ustaw państwowych. Liczne przepisy i rozwiązania prawne zostały zaczerpnięte bezpośrednio z brytyjskiego ustawodawstwa. Zgromadzenie Ustawodawcze uchwaliło ustawę przejściową, tzw. małą konstytucję, która doraźnie ustaliła strukturę naczelnych organów państwowych. Ustanowiono jednoizbowy parlament (Knesset), który wybierał prezydenta o dość ograniczonych uprawnieniach. Prezydent mianował premiera, ten zaś formował gabinet i przedstawiał go parlamentowi do akceptacji.

5 grudnia 1949 roku premier David Ben-Gurion w reakcji na propozycję ONZ, by Jerozolima stała się miastem międzynarodowym, wydał oświadczenie w Knessecie. Ben-Gurion oświadczył, że "żydowska Jerozolima jest integralną i nierozłączną częścią państwa Izraela, gdyż jest nieodłączną częścią historii Izraela, wiary Izraela i ducha naszego narodu".

W trakcie kadencji pierwszego Knessetu liczne debaty dotyczyły wojny o niepodległość; organizacji i funkcjonowania izraelskiej armii; absorpcji masowej imigracji, wliczając w to problemy z obozami przejściowymi i ulubionymi kwestiami imigrantów z Jemenu (czyi przedstawiciele zostali wybrani do I Knessetu); kwestie ideologiczne dotyczące oświaty, które doprowadziły do licznych kryzysów koalicyjnych; problemy zdrowotne powstałe w czasie masowej imigracji; brak mieszkań i początek masowego budownictwa; brak miejsc pracy i zapoczątkowanie robót publicznych; polityka gospodarcza - specjalnie kwestia opodatkowania, braki w twardej walucie i amerykańska pożyczka, racjonowanie produktów podstawowych oraz zjawisko nielegalnego handlu.

W polityce zagranicznej Knesset zajął się akceptacją Izraela jako członka ONZ (w 1949 r.), trzema oświadczeniami dotyczącymi uzbrojenia i bezpieczeństwa arabskich państw oraz nawiązywaniem kontaktów dyplomatycznych z innymi państwami. Knesset uporał się również z problemem arabskich obywateli państwa Izrael i kwestią "porzuconego majątku" zostawionego przez uchodźców podczas wojny o niepodległość.

Pierwszy rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 8 marca 1949 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Zjednoczony Front Religijny, Partia Postępu, Sefardyjczycy i Orientalne Społeczności oraz arabska lista mniejszościowa.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 13

Premier ustąpił 15 października 1950 roku, w związku ze sporem na tle żądań zgłoszonych przez Zjednoczony Front Religijny związanych z kwestią edukacji w nowych obozach imigracyjnych i systemem oświaty religijnej. Drugą kwestią sporów były zapasy w państwie i potrzeba racjonowania towarów pierwszej potrzeby.

Drugi rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 1 listopada 1950 roku. Członkowie koalicyjni byli tacy sam jak przy pierwszym rządzie.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 13

Rząd zrezygnował 14 lutego 1951 roku, gdy Knesset odrzucił propozycje złożone przez ministra edukacji i kultury związane z wymogiem rejestracji dzieci w szkołach.

źródło materiałów: Knesset