Trzeci Knesset:
                    Wybory: 26.07.1955 r.
                    Pierwsze posiedzenie: 15.08.1955 r.
                    Liczba wybranych list: 12.
                                        (przed końcem Knessetu było 12 parlamentarnych grup)
                    Czas: 4 lata i 4 miesiące

                    Przewodniczący: Joseph Sprintzak (umarł 28.01.1959 r.), Nahum Nir.
                    Zastępcy przewodniczącego: Haim Ari'av, Arie Ben-Eliezer,
                                                         Shmuel Dayan, Aharon Ya'acov Greenberg,
                                                         Beba Idelson, Binyamin Mintz, Hanan Rubin,
                                                         Yisrael Yeshayahu-Shar'abi.
                    Sekretarz Powszechny: Moshe Rosetti

W 1957 roku Lord James De Rothschild poinformował premiera Davida Ben-Guriona, że chce przekazać fundusze na budowę nowoczesnego budynku Knessetu. 14 października 1958 roku odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod nowy gmach Knessetu.

Najważniejszym wydarzeniem z okresu trzeciego Knessetu była Kampania Sueska, która rozpoczęła się 29 października 1956 roku. Bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia tej wielkiej operacji wojskowej była blokada morska portu Ejlat, zamknięcie Kanału Sueskiego dla izraelskich statków oraz nieustanne ataki arabskich fedajnów ze Strefy Gazy (okupowanej przez Egipt). Kampania Sueska została przeprowadzona w ścisłej współpracy z Francją i Wielką Brytanią. Później odbyło się wiele parlamentarnych debat na temat wycofania wojsk z Synaju, którego domagali się Amerykanie.

Gdy odbywała się konferencja państw niezaangażowanych w Bandungu, Izrael nie został zaproszony. Z tego powodu izraelska dyplomacja rozpoczęła wielką kampanię mającą na celu nawiązanie stosunków dyplomatycznych i gospodarczych z nowo tworzącymi się państwami w Afryce.

Innym trudnym tematem poruszanym podczas obrad trzeciego Knessetu było zestrzelenie izraelskiego samolotu El-Al w przestrzeni powietrznej Bułgarii. Do tego tragicznego wydarzenia doszło 27 lipca 1955 roku. Zginęło wówczas 58 osób.

Wielkie kontrowersje dotyczyły sprawy Kfar Kassem, w której to wiosce izraelscy żołnierze straży granicznej zabili 49 Arabów (29 października 1956 r.). Arabscy mieszkańcy wioski nie byli świadomi, że obowiązuje godzina policyjna. Natomiast izraelscy żołnierze wykazali się nadgorliwością w wypełnianiu rozkazów. W ten sposób doszło do tej tragedii.

Knesset debatował także nad agresywnym strajkiem włókniarzy z "Ata" (10 maja 1957 r.) i pierwszymi zajściami na tle etnicznym, które wybuchły w Hajfie w dniu 9 maja 1959 roku. W tym okresie izraelscy Arabowie wciąż byli poddani przepisom administracji wojskowej.

29 października 1957 roku doszło do dramatycznego wydarzenia w Knessecie. Niezrównowarzony emocjonalnie człowiek wrzucił na salę obrad parlamentu granat ręczny, którego wybuch zranił premiera Davida Ben-Guriona i kilku ministrów.

Siódmy rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 3 listopada 1955 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Mapam, Ahdut Ha'avoda, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 31 grudnia 1957 roku, w związku z aferą przecieku tajnych informacji ze spotkań rządowych.

Ósmy rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 7 stycznia 1958 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Partia Religijno-Narodowa, Mapam, Ahdut Ha'avoda, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 5 lipca 1959 roku, w związku z decyzją posłów Ahdut Ha'avoda i Mapam aby głosować przeciwko rządowej decyzji o sprzedaży broni do Niemiec Zachodnich.

źródło materiałów: Knesset