Pierwszy Knesset:
                    Wybory: 30.07.1951 r.
                    Pierwsze posiedzenie: 20.08.1951 r.
                    Liczba wybranych list: 15
                                        (przed końcem Knessetu było 13 parlamentarnych grup)
                    Czas: 4 lata

                    Przewodniczący: Joseph Sprintzak
                    Zastępcy przewodniczącego: Hanna Lamdan, Binyamin Minz,
                                                                                Joseph Serlin, Ze`ev Sheffer
                    Sekretarz Powszechny: Moshe Rosetti

Drugi Knesset wiele razy zajmował się kwestią arabskich terrorystów, którzy przenikali granicę Izraela i dokonywali ataków na ludność cywilną. Cała jedna debata parlamentarna została poświęcona tragicznemu atakowi terrorystycznemu na autobus w Maale Akrabim (w dniu 18 marca 1954 roku). Zajmowano się także kwestią aresztowania w Egipcie izraelskiego statku "Bat Galim" (28 września 1954 r.) oraz odmowie przejazdu izraelskich statków i ładunków przeznaczonych dla Izraela przez Kanał Sueski. Równolegle toczyły się sprawy wokół aresztowania 13 Żydów w Egipcie, których oskarżono o szpiegowanie na rzecz Izraela.

W tym okresie Izrael zmagał się z ciężkim kryzysem gospodarczym i kontynuował politykę reglamentowania towarów, co doprowadziło do rozkwitu "czarnego rynku". Knesset starał się także rozwiązywać problemy związane z masową imigracją, brakiem miejsc pracy, dużymi problemami zdrowotnymi (szczególnie dużymi wśród nowych imigrantów). Ciężkie warunki panujące w przejściowych obozach wymagały rozpoczęcia programów zbiorowego budownictwa mieszkaniowego. Aktywnie wspierano zagraniczne inwestycje, rozwój rolnictwa i przemysłu. Równocześnie uruchomiono państwowy system szkolnictwa, wokół którego wybuchły duże ideologiczne spory.

Istotą izraelskiej demokracji jest związek pomiędzy państwem a religią. Bardzo często ten temat był omawiany podczas obrad drugiego Knessetu.

Trzeci rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 8 października 1951 roku. Wybory ponownie wygrała Mapai (Partia Robotników Ziemi Izraela), jednakże partie lewicy wyszły z nich nieznacznie osłabione, a wzmocniła się reprezentacja Powszechnych Syjonistów. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Agudat Israel, Po'alei Agudat Israel i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 13.

Premier ustąpił 19 grudnia 1952 roku, w związku ze sporem na tle żądań o zwiększenie wydatków na religijną edukację państwową.

Czwarty rząd został sformowany przez Davida Ben-Guriona w dniu 24 grudnia 1952 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Powszechni Syjoniści, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 6 grudnia 1953 roku, w związku z jego osobistą decyzją o wycofania się z życia politycznego. David Ben-Gurion przeniósł się do kibucu Sdeh Boqer na Negewie.

Piąty rząd został sformowany przez Mosze Szaretta w dniu 26 stycznia 1954 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Powszechni Syjoniści, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi, Partia Postępu i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 16.

Premier ustąpił 29 czerwca 1955 roku, z powodu wystąpienia z rządu Powszechnych Syjonistów. Wynikało to z oskarżenia rządu o niewłaściwe zachowanie podczas rozprawy doktora Israela Kastznera, postawionego przez Maki i Ruch Herut. Doktor Israel Kastzner współpracował podczas II wojny światowej z nazistami, aby ocalić grupę węgierskich Żydów. Doprowadziło to do upadku rządu Szaretta.

Szósty rząd został sformowany przez Mosze Szaretta w dniu 29 czerwca 1955 roku. Członkami koalicji rządowej byli: Mapai, Hamizrahi i Hapo'el Hamizrahi i listy mniejszościowe.

Liczba ministrów, gdy rząd został sformowany - 12.

W tym czasie odbyły się wybory do trzeciego Knessetu i 3 listopada 1955 roku nastąpiło przekazanie władzy kolejnemu rządowi.

źródło materiałów: Knesset