Mizrahi (Merkaz Ruchani
- Religijne Centrum) był nacjonalistyczno-religijnym
ruchem syjonistycznym założonym w 1902 roku w Wilnie, na Litwie.
Został założony podczas światowej konferencji religijnych syjonistów,
a nazwę nadał mu Rabbi Yitzchak Yaacov Reines. W jego ramach,
w 1929 roku założono ruch młodzieżowy Bnei Akiva.
Mizrahi uważał, że w centrum uwagi
światowego syjonizmu powinna być Tora, a narzędziem realizacji
celów może być żydowski nacjonalizm narodowy.
W 1921 roku powstało odrębne skrzydło związkowe,
nazwane Hapo'el Hamizrahi, które reprezentowało religijnych
Żydów w Histadrut.
W wyborach do pierwszego Knessetu, Mizrahi
wystartował ze wspólnej listy Zjednoczonego
Frontu Religijnego.
Podczas kampanii wyborczej do drugiego Knessetu,
Mizrahi wystartowała jako samodzielna partia. Wejście
do Knessetu było pierwszym oficjalnym wejściem religijnych syjonistów
do polityki państwa Izrael. W jego wyniku powstało ministerstwo
religii popierające wprowadzenie w życie praw koszerności i
przestrzeganie Szabatu. Partia odegrała także ważną rolę w tworzeniu
sieci religijnych szkół w Izraelu. Ogólnie mówiąc, społeczna
polityka Mizrahi była umiarkowana, a głównym celem było
zaspokojenie potrzeb religijnych Żydów oraz utrzymanie pewnych
religijnych cech państwa.
W wyborach do Drugiego Knessetu (30.07.1951
r.), Mizrahi uzyskał 1,5 % oddanych głosów. Dzięki temu
do parlamentu wprowadził 2 posłów.
Drugi
Knesset (1951-1955):
Shlomo-Israel Ben-Meir (1910-1971,
ur. w Polsce) - w czwartym rządzie
wiceminister
zapasów (od 5 stycznia 1953 r.).
Mordechai Nurock (1884-1962, ur.
na Litwie) - w trzecim rządzie minister poczty
(od
3 listopada 1952 r.).
David-Zvi Pinkas (1895-1952, ur.
na Węgrzech) - członek komitetu finansów,
członek
komitetu edukacji, kultury i sportu, w trzecim rządzie minister
transportu
(do 14 sierpnia 1952 r.).
W 1956 roku Mizarhi, Hapoel Hamizrachi
i inni religijni syjoniści założyli Partię
Religijno-Narodową (Mafdal), która uzyskała większe
prawa dla religijnych Żydów w Izraelu.
źródło materiałów: Knesset
|